Οι λεονταρισμοί της Τουρκίας στη Συρία, με τη ματιά Τούρκου αναλυτή

Οι λεονταρισμοί της Τουρκίας στη Συρία, με τη ματιά Τούρκου αναλυτή

• (Φωτ.: EPA / Γραφείο Τουρκικής Προεδρίας)

Από τις 24 Αυγούστου που εισέβαλε η Τουρκία στη Συρία, είδαμε και ακούσαμε πολλά στην Ελλάδα. Τα περισσότερα από αυτά ήταν αναμασήματα των τουρκικών εφημερίδων, με αποτέλεσμα να σχηματίσουν οι Έλληνες μια στρεβλή εικόνα για τα τεκταινόμενα στην Τζαραμπλούς και τις πραγματικές δυνατότητες των τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων και της τουρκικής πολιτικοδιπλωματικής ισχύος στο θέμα της Συρίας αλλά και διεθνώς.

Είδαμε πολλούς αναλυτές και σχολιαστές στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης να εκθειάζουν πότε τις ηγετικές ικανότητες του Ερντογάν και πότε τις επιχειρησιακές δυνατότητες των τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων.

Μάλιστα, όταν επιχειρήσαμε να δώσουμε μια καθαρή, κατά τη δική μας άποψη, εικόνα, δεχτήκαμε βέλη διαφόρων, για να αποδειχτεί για άλλη μια φορά πόσο δύσκολο είναι να πάει κανείς κόντρα στην κρατούσα άποψη – στην προκειμένη περίπτωση στο κύμα (ή, για την ακρίβεια, στην παλίρροια) της τουρκικής προπαγάνδας.

(Φωτ.: EPA / Sedat Suna)

Χθες, Πέμπτη, ο αρθρογράφος Τζαν Ατακλί, με άρθρο του στην εφημερίδα Sözcü, έβαλε τα πράγματα στη θέση τους. Ακολουθεί η μετάφραση του άρθρου και αφήνουμε τους αναγνώστες μας να βγάλουν τα δικά τους συμπεράσματα, υπενθυμίζοντας ότι πάνω στην εξέλιξη των γεγονότων ήμασταν από τους λίγους που προτρέπαμε να επικρατήσει «η λογική και η ψυχραιμία».

Αυτά δεν γράφονται για κανέναν άλλο λόγο, παρά μόνο για την εξαγωγή ωφέλιμων συμπερασμάτων, για ανάλογες μελλοντικές καταστάσεις…

Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η πατρίδα μας έχει υποστεί πολιτικές ήττες στο παρελθόν, ακριβώς γιατί δεν απέκτησε ποτέ συνείδηση και εμπειρία διαχείρισης κρίσεων. Και η διαχείριση κρίσεων δεν είναι υπόθεση μόνο των κρατικών και πολιτικών αξιωματούχων, αλλά του συνόλου του εθνικού μας δυναμικού, με τους δημοσιογράφους, τους αναλυτές, και τα ΜΜΕ γενικώς, να παίζουν καθοριστικό ρόλο…

Καλό διάβασμα – για την ακρίβεια, καλή μελέτη…

Σάββας Καλεντερίδης

Τζαν Ατακλί: «Πριν από δυο εβδομάδες προς τις ΗΠΑ: "Ή με το PYD ή με την Τουρκία" – Σήμερα: "Δεν μπορείτε να μας βάζετε στο ίδιο καλάθι με το PYD"» Στείλαμε τα στρατεύματά μας στη Συρία «για να καταδιώξουν και να καταστρέψουν τις δυνάμεις του ISIS». Τα τουρκικά ΜΜΕ γέμισαν με «ιστορίες ηρωισμού των ΤΕΔ». Τα τουρκικά στρατεύματα προέλαυναν ηρωικά στα εδάφη της Συρίας και ο ISIS τρεπόταν άπραγος σε φυγή.

Όμως μετά από μια μέρα καταλάβαμε ότι τα στρατεύματά μας μπήκαν στην Τζαραμπλούς χωρίς να ρίξουν ούτε μία σφαίρα. Δεν αντιμετωπίσαμε καμία αντίσταση. Και το περίεργο, δεν υπήρχε στην πόλη ούτε ένας τζιχαντιστής του ISIS. Λες και είχαν γίνει πνεύματα και είχαν πετάξει στους ουρανούς.

Μετά άλλαξαν τα πράγματα. Έστρεψαν τα στρατεύματά μας εναντίον των Κούρδων του Κόμματος Δημοκρατικής Ενότητας (PYD). Τα ΜΜΕ και πάλι γέμισαν με ιστορίες ηρωισμού. Ο ηρωικός στρατός μας έδινε το μάθημα που έπρεπε στο PYD. Σκοτώσαμε 25 τρομοκράτες. Όμως την ίδια στιγμή το PYD χτυπούσε με αντιαρματικούς πυραύλους τα άρματά μας και σκοτωνόταν ένας στρατιώτης.

Το Πρακτορείο Ανατολή ανακοίνωνε «τον πρώτο μάρτυρά μας στη Συρία». Είναι φανερό ότι περιμένουν και άλλους, πολλούς μάρτυρες.

Ενώ εμείς στέλναμε το στρατό μας εναντίον του PYD, οι ΗΠΑ σηκώθηκαν στο πόδι. Μας είπαν: “Εμείς σου δώσαμε άδεια να μπεις στη Συρία να κυνηγήσεις τον ISIS. Να σταματήσεις αμέσως τις επιθέσεις εναντίον του PYD». Και η Ρωσία από την πλευρά της ανακοίνωσε ότι δυσανασχετεί με τις επιθέσεις της Τουρκίας. Είπε κι αυτή ότι δίνει σημασία στο PYD. Ξαφνικά, χωρίς να το περιμένει κανείς, μπήκε στο παιχνίδι και το Ιράν. Έκανε την εξής ανακοίνωση: «Η Τουρκία πρέπει να εγκαταλείψει αμέσως τα εδάφη της Συρίας».

Σε όλα αυτά η κυβέρνησή μας όλες αυτές τις μέρες παρέμενε σιωπηλή. Ήταν σαν να έλεγε «Εσείς πείτε ό,τι θέλετε, εγώ θα κάνω αυτό που θέλω».

Όμως από χθες [Τετάρτη] είχαμε μια καινούργια εξέλιξη. Οι ΗΠΑ ανακοίνωσαν ότι η Τουρκία τελικά, μετά τις προειδοποιήσεις που της έγιναν, έκανε συμφωνία κατάπαυσης του πυρός με το PYD και μετά απ’ αυτό «εξασφαλίστηκε ηρεμία στην περιοχή».

Όλα όσα αναφέρθηκαν παραπάνω, τα ζήσαμε μέσα σε μερικές μέρες.

Όταν δει και εξετάσει κανείς συνολικά όλα αυτά τα γεγονότα, τα οποία τα τουρκικά ΜΜΕ παρουσίασαν ως ηρωισμούς, θα αντιληφθεί ότι το κύρος της Τουρκίας έχει καταρρακωθεί διεθνώς και ότι κανένα κράτος του κόσμου δεν την υπολογίζει πλέον.

Και μετά από όλα αυτά βγαίνει ο εκπρόσωπος του σαραγιού [σ.τ.μ.: του προέδρου Ερντογάν], και κάνοντας ότι δεν δίνει λογαριασμό στις ΗΠΑ, δηλώνει: «Τι θα πει κατάπαυση του πυρός με το PYD; Πώς βάζετε στο ίδιο καλάθι την Τουρκία με μια τρομοκρατική οργάνωση;». Είναι φανερό ότι ο σύμβουλος του σαραγιού έχει συνηθίσει να είναι αυτός κάτι σαν το κέντρο του κόσμου, όμως αν διάβαζε τους λόγους του Ερντογάν (που πιθανόν να έγραψε ο ίδιος), θα έβλεπε κι ο ίδιος ότι ο Ερντογάν είναι αυτός που έβαζε την Τουρκία το ίδιο καλάθι με το PYD.

Πριν από 15 ημέρες ο Ερντογάν, σε ομιλία του, θέλοντας να δείξει ότι κάνει του κεφαλιού του, χωρίς να υπολογίζει τις ΗΠΑ, είχε πει: «Εμείς λέμε στην Αμερική, επιτέλους πάρε μια απόφαση. Ή θα είσαι με το PYD ή με την Τουρκία. Διάλεξε».

Εγώ την επόμενη μέρα της ομιλίας αυτής, που μεταδόθηκε από τις τηλεοράσεις, είχα γράψει σε άρθρο μου «καλά, αν η Αμερική επιλέξει το PYD τι θα κάνετε;», ενώ επισήμανα επίσης ότι ένα τέτοιο δίλημμα στην ουσία βάζει στο ίδιο καλάθι ένα κράτος που έχει ιστορία 1.000 ετών, με μια τρομοκρατική οργάνωση.

Τώρα πληρώνουν το τίμημα των λαθών που οι ίδιοι διέπραξαν. Η Αμερική, στο δίλημμα που έθεσε ο Ερντογάν, απάντησε και πήρε θέση υπέρ του PYD. Και να ήταν μόνο η Αμερική, καλά θα ήταν. Ακολούθησαν η ΕΕ, η Ρωσία, αλλά και το Ιράν.

Μετά απ’ όλα αυτά βλέπετε πώς κατέρρευσε η εξωτερική πολιτική της Τουρκίας, πώς έχασε η χώρα το ειδικό της βάρος, και πώς χάθηκε το κύρος και η περηφάνια μας.

Και μετά απ’ όλα αυτά, το 50% του λαού μας νομίζει ότι η Τουρκία είναι μια υπερδύναμη.

Ελπίζω να μην πάθουμε κάτι τραγικό ως χώρα, ως αποτέλεσμα αυτής της λανθασμένης πολιτικής, και να μην υποστεί κάποιο βαθύ τραύμα «αυτός ο λαός που έχει συνηθίσει να ζει με αυταπάτες».
(Τελικά κι άλλοι λαοί έχουν συνηθίσει να ζουν με αυταπάτες, δεν είναι μόνο ο Τίπρας και οι ΣΥΡΙΖΑίοι).