Αποκαλυψη περιοχή 51

 

 

H CIA δημιούργησε την περιοχή 51 το 1955 για να εξετάσει και να αναπτύξει άκρως απόρρηταστρατιωτικά σχέδια των ΗΠΑ στην απομακρυσμένη έρημο της Νεβάδα.

Περισσότερα από 50 χρόνιααργότερα, η βάση εξακολουθεί να μην υπάρχει επίσημα και δεν εμφανίζεται σε κανέναν δημόσιο χάρτη παρά μόνο σε χάρτες της κυβέρνησης των ΗΠΑ.
Στη δεκαετία του 1950 και του '60, η περιοχή 51 ήταν το επίκεντρο του σχεδίου OXCART , με σκοπό να δημιουργήσει τον διάδοχο για το κατασκοπευτικό αεροπλάνο U-2.
Το αεροπλάνο OXCART αναμενόταν να μην είναι ανιχνεύσιμα στον αέρα, καθώς θα πετούσαν σε αποστολές επιτήρησης και συλλογής πληροφοριών πάνω από τη Σοβιετική Ένωση.Αλλά το προσωπικό της Περιοχής 51 σύντομα διαπίστωσε ότι είναι απαραίτητο να κρύψει το αεροσκάφος από τα μάτια τωνΣοβιετικών, ακόμη και όταν ήταν ακόμα υπό δοκιμή στο έδαφος. 

Γάτα και το ποντίκι στην περιοχή 51

Ανακαλύφθηκε ότι η Σοβιετικοί κατασκοπευτικοί δορυφόροι, που ονομάστηκαν από του υπαλλήλους της περιοχής 51 δοχεία τέφρας,έκαναν τακτικά γύρους πάνω από την Νεβάδα.
Σύμφωνα με τον TD Barnes, πρώην ειδικός υπερυπερηχητικών πτήσεων στην Περιοχή 51 του οποίου η εμπειρογνωμοσύνη ήταν σε ηλεκτρονικά αντίμετρα,οι Αμερικανικές υπηρεσίες πληροφοριών, έδωσαν ένα πλεονέκτημα στους εργαζόμενους της περιοχής 51 σε αυτό το διεθνές «παιχνίδι της γάτας με το ποντίκι»,
Χωρίς να τον δεσμεύει πλέον ο όρκος εχεμύθειας της CIA ο Barnes είπε: «Στις πρωινές συναντήσειςασφάλειας μας, μας δώσανε ένα κατάλογο των δορυφόρων που είχαν οι Σοβιετικοί στον αέρα,έτσι εμείςθα γνωρίζαμε το ακριβές χρονοδιάγραμμα για το πότε θα έρχονταν από πάνω μας.
«Ήταν σαν τα δρομολόγια των λεωφορείων,γνωρίζαμε μέχρι και τι τύπος δορυφόρου ήταν»είπε οBarnes στο National Geographic News.

Σκιές της περιοχής 51
Αποδείχθηκε ότι, ακόμη και αυτό δεν ήταν αρκετό. Κατάσκοποι είχαν μάθει ότι οι Σοβιετικοί είχαν τα σχέδια από ένα OXCART αεροπλάνο- θεωρήθηκε πως τραβήχτηκαν μέσω υπέρυθρου δορυφόρου.
Δεδομένου ότι ένα αεροπλάνο κάθισε στη ζεστή έρημο, η σκιά του θα δημιουργούσε μία σχετικάδροσερή σιλουέτα, ορατή στην υπέρυθρη ακόμη και αφού το αεροπλάνο είχε μεταφερθεί στο εσωτερικό.
"Είναι σαν ένα πάρκινγκ," είπε Barnes National Geographic News. "Ακόμα και όταν όλα τα αυτοκίνητα έχουν φύγει μπορείτε να δείτε πόσα ήταν σταθμευμένα εκεί [με υπέρυθρες], λόγω της διαφοράς της θερμοκρασίας του εδάφους."
Για να μπερδέψει τους υπέρυθρους δορυφόρους,το πληρώματα της  περιοχής 51 ξεκίνησε την κατασκευή ψεύτικων αεροπλάνων από χαρτόνι και άλλα υλικά,για να ρίχνουν παραπλανητικές σκιές γιατους Σοβιετικούς.Μερικές φορές, το προσωπικό άναβε φωτιά με θερμαντήρες κοντά στα φανταστικάσημεία του κινητήρα για να φαίνεται πως το αεροπλάνο είχε μόλις προσγειωθεί.

Μπροστά από την εποχή τους και πρειν την ώρα τους
Όσον αφορά τον πραγματικό διάδοχο του U-2 ,οι Σοβιετικοί δεν έλυσαν τα μυστικά τουOXCART πριν το πρόγραμμα δόθεί στη δημοσιότητα στα μέσα της δεκαετίας του 1960.
Αλλά κατά τη διάρκεια 2.850 άκρως απόρρητων δοκιμαστικων πτήσεων πολλοι άνθρωποι είδαν έναπερίεργο σχήμα (για την εποχή), Mach-3 αεροσκάφος.Μη προσδιορίσιμα ακόμη και σε ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας ή εμπορικο\ύς πιλότους, το αστραφτερό σκάφος τιτανίου χωρίς καμία αμφιβολία βοήθησε να τροφοδοτήσει τις επίμονες φήμες που συνδέουν την περιοχή 51 με τα UFO.
Στο τέλος, το αποτέλεσμα όλων αυτόν ήταν ο Αρχάγγελος-12, ή Α-12,όπου θεωρείται από μερικούς πως είναι το πρώτο πραγματικό αεροπλάνο stealth.
Το Α-12 μπορούσε να ταξιδέψη με πάνω από 2.000 μίλια την ώρα (3.220 χιλιόμετρα την ώρα) και διασχίζε της ΗΠΑ σε 70 λεπτά -όλα αυτά κάνοντας λήψη φωτογραφιών που θα μπορούσε να αναλύσειαντικείμενα στο έδαφος από ύψος 90.000 πόδια (27.430 μέτρα).
Ως ιστορικός της CIA ο Ντέιβιντ Robarge γράφει: Όμως, παρά το γεγονός ότι ήταν "το πιο προηγμένοαεροσκάφος που κατασκευάστηκε ποτέ, το Α-12 δεν τέθηκε στην υπηρεσία κατασκοπείας κατά της Σοβιετικής Ένωσης. Και ενώ ο Αρχάγγελος ήταν έτοιμος, ο διάδοχός του, φημισμένο SR-71 τηςΑμερικανικής Πολεμικής Αεροπορίας Blackbird, ήταν ήδη στα σκαριά.
Tο Α-12, μία από της μεγαλύτερες δημιουργίες της περιοχής 51-τουλάχιστον απ' ότιγνωρίζουμε-αφοπλίστηκε το 1968 μετά από μόλις ένα χρόνο στην ενεργό υπηρεσία.