Ήγγικεν η ώρα για μια ανατρεπτική ελληνική πρόταση στην ΕΕ για τις θεομηνίες;

 

Κάθε χρόνο το ίδιο βιολί, από τον Ιούνιο ως και τον Σεπτέμβριο, ο ευρωπαϊκός Νότος, από την Πορτογαλία ως την Ελλάδα, φλέγεται. Κατά τους ειδικούς, η ευθύνη για τις πυρκαγιές είναι γνωστή και είναι η Μεσογειακή Πεύκη, η μορφολογία του εδάφους και οι υψηλές θερμοκρασίες που είναι η «εμπρηστική βόμβα» που πυροδοτείτε κάθε καλοκαίρι, είτε εκ προθέσεως είτε τυχαία.

Γράφει ο Γιώργος Αναγνωστόπουλος

Όλες οι ευρωπαϊκές μεσογειακές χώρες έχουν τα δικά τους εναέρια και επίγεια πυροσβεστικά μέσα, τα οποία σε πολλές ακραίες περιπτώσεις αποδεικνύονται ανεπαρκή. Κάτι που είναι φυσικό, γιατί είναι αδύνατον να διαθέτεις και να συντηρείς τα απαραίτητα μέσα που απαιτούνται για ακραίες καταστάσεις που πιθανόν να αντιμετωπίσεις, μια στο τόσο.

Αναρωτιέται λοιπόν κανείς, πότε η Ευρώπη θα αρχίσει να λειτουργεί σαν σύνολο και σε άλλους τομείς πέραν της οικονομίας. Ο Νότος συνήθως υποφέρει από τις εποχιακές φωτιές αλλά δεν είναι μόνο αυτές, είναι και οι σεισμοί, οι πλημύρες και τόσες άλλου είδους θεομηνίες, που πλήττουν κάθε χρόνο διάφορες χώρες τις Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Ενώ λοιπόν στον στρατιωτικό τομέα υπάρχουν κάποιες ενδείξεις για μια -καταρχήν- πολιτική διάθεση υπερεθνικής συνεννόησης, κοινής πολιτικής και οργάνωσης, ενώ ακόμη και στα οπλικά συστήματα υπάρχει μία τάση ομογενοποίησης του υλικού, στην πολιτική άμυνα όλα κινούνται σε επίπεδο «μικρομάγαζου».

Πόσο δύσκολο θα ήταν να δημιουργηθεί ένα Ευρωπαϊκό Κέντρο Εκτάκτων Καταστάσεων πού αρχικά θα έχει καταγεγραμμένα σε ένα κεντρικό υπολογιστή που θα είναι συνδεδεμένος με όλα τα Εθνικά Ευρωπαϊκά Συστήματα Πολιτικής Προστασίας, όλα τα υλικά και τις διαθέσιμες δυνάμεις;

Το οποίο θα είναι συνδεδεμένο με ένα Πανευρωπαϊκό Μετεωρολογικό Σύστημα, θα μπορεί να έχει ακριβή εικόνα στο έδαφος μέσω δορυφόρων παρατήρησης, ώστε να έχει πλήρη εικόνα του τι ακριβώς συμβαίνει σε όλη την Ευρωπαϊκή επικράτεια, με την ευθύνη να στέλνει ενισχύσεις σε όποια χώρα το έχει ανάγκη;

Σε μία δεύτερη φάση μπορεί να προχωρήσει σε σταδιακή ομογενοποίηση προδιαγραφών υλικού, εκπαίδευσης, αποθέματος κοινών ανταλλακτικών και μέσων, μέχρι και την δημιουργία μικτής ομάδας που θα είναι έτοιμη να παρέμβει ενισχυτικά σε όποια χώρα το χρειάζεται.

Όπως καταλαβαίνετε τη φιλοσοφία και την κεντρική ιδέα περιγράφουμε εδώ, όχι έναν επιτελικό σχεδιασμό. Είναι όμως καιρός πια η Ευρώπη να αρχίσει να έχει έναν ενισχυτικό ρόλο αντί μόνο παρεμβατικού, όπου ο πολίτης θα έχει θετική εμπειρία από πρώτο χέρι για τα οφέλη της ύπαρξης της ΕΕ.

Η δε ελληνική κυβέρνηση, καλά θα κάνει να κινητοποιηθεί στην κατεύθυνση εκπόνησης μιας σχετικής πρότασης η οποία θα τεκμηριωθεί και θα υποβληθεί προς συζήτηση στους εταίρους της. Ακόμα κι αν δεν γίνει τίποτα για τον οποιονδήποτε λόγο, η Ελλάδα θα έχει για ακόμα μια φορά προσπαθήσει. Η συγκυρία είναι ευνοϊκή. Υπάρχουν και ισχυροί Έλληνες παράγοντες στην Ένωση αυτή την εποχή που θα μπορούσαν να παίξουν θετικό ρόλο.