Και μερικοί από εμάς γνωρίζουν αυτήν την αγοραπωλησία. Τα μπροστοκρίαρα
μιας λατρείας ή ενός μυστικού τάγματος, που τα μέλη του, σκλάβοι πρώτης
κατηγορίας, μας διευθύνουν σύμφωνα με τις διαταγές που έχουν, μας
κατευθύνουν προς την μυστηριώδη λειτουργία μας». Τσαρλς Φορτ
«Αυξάνεται όλο και πιο πολύ η βεβαιότητα μου ότι ήμουν ο πρώτος άνθρωπος που άκουσε τον χαιρετισμό ενός πλανήτη προς έναν άλλον…» Νίκολα Τέσλα 1899, έπειτα από ένα ραδιοφωνικό πείραμα στο Κολοράντο
«Είμαι βέβαιος ότι είστε ενήμεροι για την ακραία επικίνδυνη προοπτική ενός πολιτισμικού σοκ και μιας μεγάλης κοινωνικής σύγχυσης και αποπροσανατολισμού, που περιέχεται στην παρούσα κατάσταση, αν τα γεγονότα ανώριμα και ξαφνικά γίνουν γνωστό στο κοινό χωρίς την κατάλληλη προετοιμασία, conditioning και σχεδιασμό …» Heywood Floyd, Πρόεδρος, The Motional Council of Astronautics, 2005.
»Ελλάδα. Ένα μεγάλο μέρος του Άρη έχει ελληνικές ονομασίες από περιοχές της Ελλάδας, όλη η Ελλάδα είναι πάνω στον Άρη και μάλιστα το υψηλότερο βουνό του ηλιακού μας συστήματος, που βρίσκεται στον Άρη, ονομάζεται Όλυμπος.
————–
ΚΥΔΩΝΙΑ του Άρη και Washington. Οι 19,5 μοίρες η αρχή της υπερδιαστατικής φυσικής 39 (2χ19,5) μοίρες και 77 μοίρες, ή πως χτίσανε την Ουάσινγκτον βάζοντας τον χάρτη της Cydonia του Άρη πάνω στην περιοχή !!! ΤΙ ΞΕΡΑΝΕ ΤΟΤΕ ΟΙ «ΚΤΙΣΤΕΣ» ΚΑΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ ΠΩΣ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ; Τα γνώριζαν ΟΛΑ από το 1.500 κ.ε. τουλάχιστον, ειδικά στην Αγγλία όταν ο Sir Francis Bacon τύπωσε στα Λατινικά την Nova Atlantis το 1624 και στα Αγγλικά το 1627. Ο δε John Dee ήξερε περισσότερα απ’ όσα αφήνει να φανούν εκ πρώτης όψεως!!
Σοβαρές επιστημονικές υποθέσεις για εξωγήινη ζωή στον Άρη, εμφανίστηκαν για πρώτη φορά στο βιβλίο του μεγάλου αστρονόμου και συγγραφέα Καμίλ Φλαμαριόν με τίτλο «Περί του Πλήθους των Κατοικημένων Κόσμων» που δημοσιεύτηκε το 1862. Ο Άρης ήρθε για πρώτη φορά στο επίκεντρο του μεγάλου ενδιαφέροντος το 1877, όταν ο ιταλός αστρονόμος Τζιοβάνι Σκιαπαρέλι ανακοίνωσε την ανακάλυψη των Καναλιών που διασχίζουν τον κόκκινο πλανήτη που τελικά είναι γαλάζιος !
Σάιμον Μπάτλελ, δημοσιογράφος: «Πιστεύουμε ότι η πρώτη μη επανδρωμένη αποστολή στον Άρη έγινε το 1962 επίσης πιστεύουμε ότι υπάρχει πολύ σημαντικός λόγος απόκρυψης των αληθινών συνθηκών που επικρατούν στον Άρη, που φαίνονται να είναι ευνοϊκές για την ανθρώπινη ζωή. Οι προσπάθειες που γίνονται να πεισθεί ο κόσμος για το αντίθετο δείχνει ότι κάποια σκευωρία υπάρχει»
Ο πλανήτης Άρης είναι αναμφισβήτητα ο πιο μυστηριώδης πλανήτης του Ηλιακού μας συστήματος. Γνωρίζουμε ελάχιστα γι’ αυτόν και όμως οι μύθοι και οι αλλόκοτες ιστορίες που τον συνοδεύουν είναι αμέτρητες. Όλοι έχετε δει το περίφημο πρόσωπο του Άρη ενώ, σίγουρα θα έχετε ακούσει θεωρίες για ζωή στο κόκκινο πλανήτη ενώ ακόμα και στενές επαφές τετάρτου τύπου Γήινων με Αρειανούς! Όλα αυτά με το πρώτο άκουσμα φαντάζουν περίεργα εφόσον οι επιστημονικές κοινότητες όλου του κόσμου διαρκώς διαψεύδουν κάθε τέτοια πιθανότητα, όμως συνέχεια έρχονται στο φως νέα στοιχεία που αμφισβητούν τα λεγόμενα των αστρονόμων και αποδεικνύουν το αντίθετο.
Υπάρχει ή υπήρξε στο παρελθόν νοήμων ζωή που ανέπτυξε πολιτισμό και σε τουλάχιστον άλλο ένα ουράνιο σώμα του Ηλιακού μας συστήματος εκτός από τη Γη! Ο παράξενος αυτός πλανήτης πήρε το όνομά του από τον Άρη τον Θεό του πολέμου διότι ο πλανήτης έχει έντονο κόκκινο χρώμα σχεδόν το χρώμα του αίματος και οι Αρχαίοι Έλληνες συσχέτιζαν το αίμα με τον πόλεμο. (Βέβαια στην επιφάνεια του είναι γαλάζιος, η NASA αλλάζει τις ρυθμίσεις RGB αποδεδειγμένα και κατά κόρον)
Ο Άρης είναι ο τέταρτος κατά σειρά πλανήτης που περιστρέφεται γύρω από τον Ήλιο, ενώ η Γη είναι ο τρίτος κι έχει τις περισσότερες ομοιότητες με την Γη από τους υπόλοιπους πλανήτες του Ηλιακού μας συστήματος. Έχει την μισή περίπου έκτασή της και μόνο το ένα δέκατο του όγκου της, έχει ατμόσφαιρα, και βαρύτητα που υπολογίζεται στα 2/5 του δικού μας πλανήτη (η Σελήνη έχει το 1/6). Περιστρέφεται μια φορά κάθε 24 ½ ώρες και ο άξονας του έχει τέτοια κλίση ώστε οι εποχές του να μοιάζουν με τις γήινες.
Είναι όμως ψυχρότερος λόγω της απόστασής του από τον Ήλιο. Στους πόλους του έχουν ανιχνευτεί πάγοι, ενώ τελευταίες επιστημονικές μελέτες δείχνουν ότι πιθανότατα στο πρόσφατο παρελθόν μεγάλο τμήμα του πλανήτη σκεπαζόταν από πάγο. Επιπλέον, εικόνες από δύο οχήματα σε τροχιά αποκαλύπτουν υπολείμματα χιονιού και παγετώνες. Ο Φόβος και ο Δείμος, οι δορυφόροι του Άρη, μπορούμε να πούμε ότι δεν έχουν ομοιότητες με αυτόν όμως ίσως αποτελούν βάση για την αναζήτηση ζωής στον πλανήτη.
Ο Άρης έχει μια ανοιχτόχρωμη κοκκινωπή επιφάνεια, ενώ ο Φόβος και ο Δείμος έχουν σκοτεινή επιφάνεια. Αυτό λογικά οφείλεται στο ότι οι δορυφόροι αυτοί ήταν κάποτε αστεροειδής (ουσιαστικά είναι κουφωμένοι αστεροειδείς από κάποιον εξωγήινο πολιτισμό). Το αξιοπρόσεχτο στα ουράνια αυτά σώματα είναι ότι έχουν τόσο ποσότητες νερού όσο και ενώσεις που περιέχουν άνθρακα και μοιάζουν με αυτές που βρίσκονται σε έμβια όντα.
Θεωρείται ιδιαίτερα πιθανό η τροχιά του Άρη να διαταράχτηκε στο παρελθόν και το πέρασμά του κοντά από τη Γη να είχε ως αποτέλεσμα μεγάλες καταστροφές. Όμως, καθώς η Γη έχει μεγαλύτερη μάζα όταν συνέβηκε αυτό ο πλανήτης μας θα «άρπαξε» την ατμόσφαιρα του ‘Άρη εξαλείφοντας κάποιον πανάρχαιο Αρειανό πολιτισμό. Δεν έγινε αυτό όμως, αλλά έπεσαν στην μισή επιφάνεια του μπάζα από την ανατίναξη του πλανήτη στη ζώνη των αστεροειδών τον Bar-Bar. (διάβασε στο terrapapers.com το άρθρο Terra papers Ἡ Αλήθεια είναι Ολοφάνερη)
«Αυξάνεται όλο και πιο πολύ η βεβαιότητα μου ότι ήμουν ο πρώτος άνθρωπος που άκουσε τον χαιρετισμό ενός πλανήτη προς έναν άλλον…» Νίκολα Τέσλα 1899, έπειτα από ένα ραδιοφωνικό πείραμα στο Κολοράντο
«Είμαι βέβαιος ότι είστε ενήμεροι για την ακραία επικίνδυνη προοπτική ενός πολιτισμικού σοκ και μιας μεγάλης κοινωνικής σύγχυσης και αποπροσανατολισμού, που περιέχεται στην παρούσα κατάσταση, αν τα γεγονότα ανώριμα και ξαφνικά γίνουν γνωστό στο κοινό χωρίς την κατάλληλη προετοιμασία, conditioning και σχεδιασμό …» Heywood Floyd, Πρόεδρος, The Motional Council of Astronautics, 2005.
»Ελλάδα. Ένα μεγάλο μέρος του Άρη έχει ελληνικές ονομασίες από περιοχές της Ελλάδας, όλη η Ελλάδα είναι πάνω στον Άρη και μάλιστα το υψηλότερο βουνό του ηλιακού μας συστήματος, που βρίσκεται στον Άρη, ονομάζεται Όλυμπος.
————–
ΚΥΔΩΝΙΑ του Άρη και Washington. Οι 19,5 μοίρες η αρχή της υπερδιαστατικής φυσικής 39 (2χ19,5) μοίρες και 77 μοίρες, ή πως χτίσανε την Ουάσινγκτον βάζοντας τον χάρτη της Cydonia του Άρη πάνω στην περιοχή !!! ΤΙ ΞΕΡΑΝΕ ΤΟΤΕ ΟΙ «ΚΤΙΣΤΕΣ» ΚΑΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ ΠΩΣ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ; Τα γνώριζαν ΟΛΑ από το 1.500 κ.ε. τουλάχιστον, ειδικά στην Αγγλία όταν ο Sir Francis Bacon τύπωσε στα Λατινικά την Nova Atlantis το 1624 και στα Αγγλικά το 1627. Ο δε John Dee ήξερε περισσότερα απ’ όσα αφήνει να φανούν εκ πρώτης όψεως!!
Σοβαρές επιστημονικές υποθέσεις για εξωγήινη ζωή στον Άρη, εμφανίστηκαν για πρώτη φορά στο βιβλίο του μεγάλου αστρονόμου και συγγραφέα Καμίλ Φλαμαριόν με τίτλο «Περί του Πλήθους των Κατοικημένων Κόσμων» που δημοσιεύτηκε το 1862. Ο Άρης ήρθε για πρώτη φορά στο επίκεντρο του μεγάλου ενδιαφέροντος το 1877, όταν ο ιταλός αστρονόμος Τζιοβάνι Σκιαπαρέλι ανακοίνωσε την ανακάλυψη των Καναλιών που διασχίζουν τον κόκκινο πλανήτη που τελικά είναι γαλάζιος !
Σάιμον Μπάτλελ, δημοσιογράφος: «Πιστεύουμε ότι η πρώτη μη επανδρωμένη αποστολή στον Άρη έγινε το 1962 επίσης πιστεύουμε ότι υπάρχει πολύ σημαντικός λόγος απόκρυψης των αληθινών συνθηκών που επικρατούν στον Άρη, που φαίνονται να είναι ευνοϊκές για την ανθρώπινη ζωή. Οι προσπάθειες που γίνονται να πεισθεί ο κόσμος για το αντίθετο δείχνει ότι κάποια σκευωρία υπάρχει»
Ο πλανήτης Άρης είναι αναμφισβήτητα ο πιο μυστηριώδης πλανήτης του Ηλιακού μας συστήματος. Γνωρίζουμε ελάχιστα γι’ αυτόν και όμως οι μύθοι και οι αλλόκοτες ιστορίες που τον συνοδεύουν είναι αμέτρητες. Όλοι έχετε δει το περίφημο πρόσωπο του Άρη ενώ, σίγουρα θα έχετε ακούσει θεωρίες για ζωή στο κόκκινο πλανήτη ενώ ακόμα και στενές επαφές τετάρτου τύπου Γήινων με Αρειανούς! Όλα αυτά με το πρώτο άκουσμα φαντάζουν περίεργα εφόσον οι επιστημονικές κοινότητες όλου του κόσμου διαρκώς διαψεύδουν κάθε τέτοια πιθανότητα, όμως συνέχεια έρχονται στο φως νέα στοιχεία που αμφισβητούν τα λεγόμενα των αστρονόμων και αποδεικνύουν το αντίθετο.
Υπάρχει ή υπήρξε στο παρελθόν νοήμων ζωή που ανέπτυξε πολιτισμό και σε τουλάχιστον άλλο ένα ουράνιο σώμα του Ηλιακού μας συστήματος εκτός από τη Γη! Ο παράξενος αυτός πλανήτης πήρε το όνομά του από τον Άρη τον Θεό του πολέμου διότι ο πλανήτης έχει έντονο κόκκινο χρώμα σχεδόν το χρώμα του αίματος και οι Αρχαίοι Έλληνες συσχέτιζαν το αίμα με τον πόλεμο. (Βέβαια στην επιφάνεια του είναι γαλάζιος, η NASA αλλάζει τις ρυθμίσεις RGB αποδεδειγμένα και κατά κόρον)
Ο Άρης είναι ο τέταρτος κατά σειρά πλανήτης που περιστρέφεται γύρω από τον Ήλιο, ενώ η Γη είναι ο τρίτος κι έχει τις περισσότερες ομοιότητες με την Γη από τους υπόλοιπους πλανήτες του Ηλιακού μας συστήματος. Έχει την μισή περίπου έκτασή της και μόνο το ένα δέκατο του όγκου της, έχει ατμόσφαιρα, και βαρύτητα που υπολογίζεται στα 2/5 του δικού μας πλανήτη (η Σελήνη έχει το 1/6). Περιστρέφεται μια φορά κάθε 24 ½ ώρες και ο άξονας του έχει τέτοια κλίση ώστε οι εποχές του να μοιάζουν με τις γήινες.
Είναι όμως ψυχρότερος λόγω της απόστασής του από τον Ήλιο. Στους πόλους του έχουν ανιχνευτεί πάγοι, ενώ τελευταίες επιστημονικές μελέτες δείχνουν ότι πιθανότατα στο πρόσφατο παρελθόν μεγάλο τμήμα του πλανήτη σκεπαζόταν από πάγο. Επιπλέον, εικόνες από δύο οχήματα σε τροχιά αποκαλύπτουν υπολείμματα χιονιού και παγετώνες. Ο Φόβος και ο Δείμος, οι δορυφόροι του Άρη, μπορούμε να πούμε ότι δεν έχουν ομοιότητες με αυτόν όμως ίσως αποτελούν βάση για την αναζήτηση ζωής στον πλανήτη.
Ο Άρης έχει μια ανοιχτόχρωμη κοκκινωπή επιφάνεια, ενώ ο Φόβος και ο Δείμος έχουν σκοτεινή επιφάνεια. Αυτό λογικά οφείλεται στο ότι οι δορυφόροι αυτοί ήταν κάποτε αστεροειδής (ουσιαστικά είναι κουφωμένοι αστεροειδείς από κάποιον εξωγήινο πολιτισμό). Το αξιοπρόσεχτο στα ουράνια αυτά σώματα είναι ότι έχουν τόσο ποσότητες νερού όσο και ενώσεις που περιέχουν άνθρακα και μοιάζουν με αυτές που βρίσκονται σε έμβια όντα.
Θεωρείται ιδιαίτερα πιθανό η τροχιά του Άρη να διαταράχτηκε στο παρελθόν και το πέρασμά του κοντά από τη Γη να είχε ως αποτέλεσμα μεγάλες καταστροφές. Όμως, καθώς η Γη έχει μεγαλύτερη μάζα όταν συνέβηκε αυτό ο πλανήτης μας θα «άρπαξε» την ατμόσφαιρα του ‘Άρη εξαλείφοντας κάποιον πανάρχαιο Αρειανό πολιτισμό. Δεν έγινε αυτό όμως, αλλά έπεσαν στην μισή επιφάνεια του μπάζα από την ανατίναξη του πλανήτη στη ζώνη των αστεροειδών τον Bar-Bar. (διάβασε στο terrapapers.com το άρθρο Terra papers Ἡ Αλήθεια είναι Ολοφάνερη)
ΥΠΑΡΞΗ ΖΩΗΣ ΣΤΟΝ ΑΡΗ
Η ανακάλυψη ενός μετεωρίτη (με τον κωδικό ALH84001) στην Ανταρκτική που έπεσε στη Γη πριν από 13.000 χρόνια και που αποδείχτηκε ότι προέρχεται από τον Άρη μπορεί να αποτελέσει την απόδειξη ότι υπήρχε ζωή στον Άρη πριν από 3.6 δισεκατομμύρια χρόνια, όταν ο Άρης δεν ήταν ο ακατοίκητος και αφιλόξενος κόκκινος πλανήτης που γνωρίζουμε σήμερα, αλλά ένας πιο θερμός και υγρός πλανήτης με ποτάμια, λίμνες ακόμα ίσως και ωκεανούς μας λένε οι επιστήμονες.
Η πρώτη προσπάθεια για ανίχνευση ζωής στον Άρη έγινε στις 20 Ιουλίου 1976 όπου το Βίκινγκ 1 προσεδαφίστηκε στον κόκκινο πλανήτη και συγκεκριμένα στην Ουτοπία. Το Βίγκινγ 1 ήταν εφοδιασμένο με τρεις αυτόματους αναλυτές οι οποίοι θα ανέλυαν και θα εξέταζαν χώμα από την επιφάνεια του Αρη ώστε να διαλευκανθεί εάν υπάρχουν σε αυτό μικροοργανισμοί. Οι αναλυτές περιείχαν θρεπτικά συστατικά και είχαν θερμοκρασία κατάλληλη για τον πολλαπλασιασμό μικροοργανισμών.
Σε περίπτωση που υπήρχαν μικρόβια, τρεφόμενα θα απέβαλλαν αέρια τα οποία θα ανίχνευε ο πρώτος αναλυτής. Προς μεγάλη έκπληξη των επιστημόνων της NASA ο πρώτος αναλυτής δύο μέρες μετά την προσεδάφιση του οχήματος έδειξε ότι υπήρχε έντονη παραγωγή αερίων και μάλιστα 15 φορές μεγαλύτερη από τα αντίστοιχα πειράματα που έγιναν σε γήινους μικροοργανισμούς.
Η είδηση παρουσιάστηκε στα ΜΜΕ αλλά η ΝΑSA συνέστησε σύνεση και περίμενε να επιβεβαιώσει το ίδιο αποτέλεσμα το σκάφος Βίκινγκ 2 που θα έκανε την ίδια εργασία ένα μήνα αργότερα στην περιοχή Κρίσις του Άρη. Οι τηλεμετρητές του Βίκινγκ 2 έδειξαν τα ίδια αποτελέσματα αλλά οι επιστήμονες δεν είχαν ακόμα πειστεί. Διεξήγαγαν ένα αντιπείραμα, κατά το οποίο αποστείρωσαν στους 160 βαθμούς Κελσίου νέα δείγματα εδάφους από το αρχικό που είχε συλλέξει ο βραχίονας.
Στη συνέχεια τα έβαλαν στο θρεπτικό θάλαμο. Αν τα αέρια που είχαν παραχθεί ήταν αποτέλεσμα χημικής αντίδρασης των ανόργανων συστατικών του εδάφους με την τροφή, τότε η εκροή αερίων θα επαναλαμβανόταν. Αν όμως οφειλόταν σε μικροοργανισμούς, δηλαδή σε ζωή, τότε η έντονη θερμότητα θα τους σκότωνε και επομένως δεν θα «έτρωγαν» και δεν θα «απέβαλλαν» αέρια. Και πράγματι. Όταν μετά την αποστείρωση το νέο χώμα τοποθετήθηκε στο θρεπτικό χώρο, δεν υπήρξε παραγωγή αερίων. Δηλαδή δεν υπήρχαν ζωντανά μικρόβια. Σκοτώθηκαν όλα. Και τα ανόργανα υλικά δεν έδωσαν καμιά αντίδραση με παραγωγή αερίων. Άρα τα αποτελέσματα βάρυναν υπέρ της ύπαρξης ζωής στον Άρη!
Όμως ο τρίτος αναλυτής δεν ανίχνευσε οργανικά μόρια. Η ζωή όπως την ξέρουμε στη Γη απαιτεί οργανικά μόρια. Έτσι το συμπέρασμα έμεινε αιωρούμενο. Γιατί όμως η ζωή στον Άρη πρέπει οπωσδήποτε να είναι όμοια με τη ζωή στη Γη; Γιατί αποκλείεται να υπήρξε κάποιο λάθος στο φασματογράφο μάζας του αναλυτή; Γιατί δεν διερευνήθηκε περισσότερο το ενδεχόμενο ύπαρξης ζωής στον Άρη όταν υπάρχουν τόσες ενδείξεις; Γιατί ο σκεπτικισμός υπάρχει επιλεκτικά; Γιατί η προγραμματισμένη αποστολή του Βίγκινγκ 3 ακυρώθηκε; Γιατί η NASA δεν διεξήγαγε κανένα άλλο πείραμα μέχρι σήμερα για ανίχνευση ζωής στον Άρη; Μήπως άραγε θέλουν να αποσιωπηθεί το θέμα;
Το 1877 έχει τις αρχές της ίσως η πιο παράξενη από όλες της ιστορίες που συνοδεύουν τον ‘Άρη. Τότε ο διευθυντής του αστεροσκοπείου του Μιλάνου, Τζιοβάνι Σκιαπαρέλι, ανακοίνωσε ότι είδε αρδευτικά έδρα στον κόκκινο πλανήτη που βρισκόταν εκείνη την εποχή σε σχετικά πολύ κοντινή απόσταση από τη Γη! Ο Σκιαπαρέλι παρατήρησε ότι τα «κανάλια» αυτά όπως ονόμασε το δίκτυο των γραμμών που είδε, ξεκινούσαν ως επί το πλείστον από τους πόλους του Άρη και διαπερνούσαν σχεδόν συμμετρικά όλο τον πλανήτη.
Έτσι υπέθεσε ότι εκεί βρισκόταν κάποιος πολιτισμός ο οποίος είχε δημιουργήσει διώρυγες για να μεταφέρει νερό από τους πόλους. Το 1987 τα ξαναπαρατήρησε ενώ το 1981 όταν ο ‘Αρης βρέθηκε στο πλησιέστερο σημείο με τη Γη έκανε μια δεύτερη συγκλονιστική ανακάλυψη, τα κανάλια είχαν διπλασιαστεί και δίπλα σε κάθε παλιό κανάλι είχε δημιουργηθεί ένα νέο παράλληλο! Στη φωτογραφία φαίνεται το βόρειο ημισφαίριο του 1881. Λίγα χρόνια μετά μεταξύ άλλων και ο διάσημος αστρονόμος Πέρσιβαλ Λόουελ επιβεβαίωσαν τα ευρήματα του Σκιαπαρέλι.
Ο Λόουελ, πλούσιος άνθρωπος, προμηθεύτηκε ιδιαίτερα ακριβά όργανα μελέτης των ουράνιων σωμάτων και το 1894 συμφώνησε απόλυτα με τις παρατηρήσεις του Σκιαπαρέλι. Παρά τις αρχικές αντιδράσεις οι απόψεις των Σκιαπαρέλι και Λόουελ εκείνη την εποχή είχαν καθιερωθεί στην παγκόσμια αστρονομική κοινότητα. Το 1896 και ένας Έλληνας, ο ταλαντούχος Ε. Μ. Αντωνιάδης που εργαζόταν ως διευθυντής του Βρετανικού Αστρονομικού Συνδέσμου, έκανε όμοιες παρατηρήσεις και σχεδίασε ακριβέστατους χάρτες του Άρη με την λεπτομέρεια ότι πάνω τους υπήρχαν και 46 κανάλια.
Όμως το 1909, ο Αντωνιάδης συμπέρανε (!!!) ότι οι διώρυγες δεν υπάρχουν και ήταν απλά αποτέλεσμα «λανθασμένης αντίληψης, ψυχολογικής προδιάθεσης και ψυχοφυσικών φαινομένων της όρασης». Πάντως δεν είχαν πειστεί όλοι οι αστρονόμοι από τα λόγια του Έλληνα, με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα τον Ερλ Σλίφερ που υποστήριξε θερμά την ύπαρξη των καναλιών μέχρι το θάνατό του το 1964. Μάλιστα ένας από τους χάρτες του χρησιμοποιήθηκε από την αμερικάνικη αεροπορία στη δεκαετία του 1950 για το σχεδιασμό των πρώτων αποστολών του Άρη!
Από τον Ιούλιο του 1965 όπου το Μάρινερ 4 πέρασε κοντά από τον πλανήτη
και οι φωτογραφίες που τράβηξε δεν έδειξαν κάτι αλλόκοτο άρχισε να
ξεχνιέται το θέμα των καναλιών. Από τότε μέχρι σήμερα έχουν σταλεί
αρκετές αποστολές στον Αρη αλλά μπορούμε να πούμε ότι η ιστορία της
εξερεύνησης του πλανήτη είναι γεμάτη με αποτυχίες και ατυχήματα αφού
μόλις το 36% αυτών μάθαμε ότι στέφθηκε με επιτυχία. Ωστόσο δεν είχε
δοθεί στη δημοσιότητα καμία απολύτως φωτογραφία που θα μπορούσε να
κρύβει την παραμικρή υποψία ύπαρξης των καναλιών ούτε κάποιο
αστεροσκοπείο τα παρατήρησε. Όλα αυτά όμως μέχρι το έτος 1997. Οι
εικόνες που πάρθηκαν από τις κάμερες του MGS (Mars Global Surveyor) και
διέρρευσαν μέσα από την NASA είναι κάτι παραπάνω από αποκαλυπτικές.
Η κυκλικότητα της τροχιάς του Φόβου, το χαμηλό του ύψος και η ταχύτητα της περιφοράς του, σε σχέση με την επιφάνεια του πλανήτη, τον έκαναν να φαίνεται τεχνητός. Ο αείμνηστος εξωβιολόγος Καρλ Σάγκαν ανέφερε χαρακτηριστικά πώς έχει πολύ μικρή μάζα και κανονικά δεν θα έπρεπε να υπάρχει. Ενώ ο Σκλόφσκι πιστεύει ότι ο δορυφόρος είναι πιθανό να είναι κούφιος! «Το υλικό από το οποίο είναι φτιαγμένος πρέπει να έχει ένα ποσοστό στερεότητας, έτσι που οι δυνάμεις που το συγκρατούν (δυνάμεις συνοχής) να είναι μεγαλύτερες από τις παλιρροϊκές δυνάμεις βαρύτητας, δηλαδή την έλξη του Άρη, που τείνουν να διαλύσουν το δορυφόρο. Αυτή η προϋπόθεση κανονικά αποκλείει πυκνότητες μικρότερες από το 1/10 του γραμμαρίου ανά κυβικό εκατοστό. Έτσι μόνο μια πιθανότητα μας μένει. Μήπως ο Φόβος είναι στερεός απ’ έξω και κούφιος από μέσα; Ένας φυσικός δορυφόρος δεν μπορεί να είναι κούφιος.
Κατά συνέπεια ο Φόβος κι ο Δείμος είναι τεχνητοί!
Το 1989 το ρωσικό Φόβος 2 θα έφτανε στην επιφάνεια του ομώνυμου δορυφόρου με σκοπό να εγκαταστήσει όργανα εκεί. Στις 28 Μαρτίου 1989, λίγο πριν ο Φόβος 2 προσεδαφιστεί το ρωσικό κέντρο ελέγχου ανακοίνωσε την ξαφνική διακοπή επικοινωνίας με το σκάφος, υποτίθεται πως χάλασε ο ηλεκτρονικός υπολογιστής του οχήματος.
Όμως η φωτογραφία που έδωσε σε σχετικό συνέδριο στις ΗΠΑ η Ρωσίδα λοχαγός Μαρίνα Πόποβιτς είναι η τελευταία φωτογραφία που τράβηξε το σκάφος πριν χαθεί η επικοινωνία. Πάνω φαίνεται ο Φόβος, όπου το σκάφος θα προσέγγιζε και κάτω ένα άλλο κυλινδρικό αντικείμενο! Στην εικόνα δεν βλέπουμε λεπτομέρειες διότι έχει «υπερεκτεθεί» στο φως, όμως τι ήταν άραγε αυτό που εμπόδισε το Φόβος 2 να μας δείξει περισσότερα; Το κυλινδρικό αντικείμενο ήταν «σκάφος» που βγήκε από τον Φόβο; Κτυπήθηκε το γήινο Φόβος 2 από αυτό το «σκάφος»;
Η κυκλικότητα της τροχιάς του Φόβου, το χαμηλό του ύψος και η ταχύτητα της περιφοράς του, σε σχέση με την επιφάνεια του πλανήτη, τον έκαναν να φαίνεται τεχνητός. Ο αείμνηστος εξωβιολόγος Καρλ Σάγκαν ανέφερε χαρακτηριστικά πώς έχει πολύ μικρή μάζα και κανονικά δεν θα έπρεπε να υπάρχει. Ενώ ο Σκλόφσκι πιστεύει ότι ο δορυφόρος είναι πιθανό να είναι κούφιος! «Το υλικό από το οποίο είναι φτιαγμένος πρέπει να έχει ένα ποσοστό στερεότητας, έτσι που οι δυνάμεις που το συγκρατούν (δυνάμεις συνοχής) να είναι μεγαλύτερες από τις παλιρροϊκές δυνάμεις βαρύτητας, δηλαδή την έλξη του Άρη, που τείνουν να διαλύσουν το δορυφόρο. Αυτή η προϋπόθεση κανονικά αποκλείει πυκνότητες μικρότερες από το 1/10 του γραμμαρίου ανά κυβικό εκατοστό. Έτσι μόνο μια πιθανότητα μας μένει. Μήπως ο Φόβος είναι στερεός απ’ έξω και κούφιος από μέσα; Ένας φυσικός δορυφόρος δεν μπορεί να είναι κούφιος.
Κατά συνέπεια ο Φόβος κι ο Δείμος είναι τεχνητοί!
Το 1989 το ρωσικό Φόβος 2 θα έφτανε στην επιφάνεια του ομώνυμου δορυφόρου με σκοπό να εγκαταστήσει όργανα εκεί. Στις 28 Μαρτίου 1989, λίγο πριν ο Φόβος 2 προσεδαφιστεί το ρωσικό κέντρο ελέγχου ανακοίνωσε την ξαφνική διακοπή επικοινωνίας με το σκάφος, υποτίθεται πως χάλασε ο ηλεκτρονικός υπολογιστής του οχήματος.
Όμως η φωτογραφία που έδωσε σε σχετικό συνέδριο στις ΗΠΑ η Ρωσίδα λοχαγός Μαρίνα Πόποβιτς είναι η τελευταία φωτογραφία που τράβηξε το σκάφος πριν χαθεί η επικοινωνία. Πάνω φαίνεται ο Φόβος, όπου το σκάφος θα προσέγγιζε και κάτω ένα άλλο κυλινδρικό αντικείμενο! Στην εικόνα δεν βλέπουμε λεπτομέρειες διότι έχει «υπερεκτεθεί» στο φως, όμως τι ήταν άραγε αυτό που εμπόδισε το Φόβος 2 να μας δείξει περισσότερα; Το κυλινδρικό αντικείμενο ήταν «σκάφος» που βγήκε από τον Φόβο; Κτυπήθηκε το γήινο Φόβος 2 από αυτό το «σκάφος»;
Ο Άρης είναι όντως ο «Απαγορευμένος Πλανήτης» του Ηλιακού μας συστήματος.
Γιατί άραγε;
Το Αληθινό Χρώμα του Κόκκινου Πλανήτη
Κόκκινος Πλανήτης: Αυτό το όνομα θέλουν να εμφανίζεται σε κάθε δημοσίευση για τον Άρη στον τύπο των κατευθυνόμενων ΜΜΕ. Όμως ο Άρης δεν είναι κόκκινος. Όχι στην επιφάνεια, η NASA όταν λαμβάνει τις φωτογραφίες αλλάζει τις ρυθμίσεις RGB στα server των υπολογιστών ώστε να φαίνεται καφέ η κόκκινος. Την ίδια σπουδαιότητα έχουν τα μικρά πράσινα ανθρωπάκια σε δημοσιεύσεις των καθημερινών εφημερίδων της Γερμανίας όπως οι Allgemeine Zeitung ή Sueddeutsche Zeitung στις δημοσιεύσεις τους για τον μετεωρίτη ALH 84001. Χωρίς αμφιβολία, ο πλανήτης φαίνεται κόκκινος με γυμνό μάτι στον νυχτερινό ουρανό, ενώ η γη όταν την βλέπουμε από τον Άρη φαίνεται καθαρά μπλε λόγω του ότι καλύπτεται 70% από νερό και λόγω της διαθλάσεως του φωτός στην ατμόσφαιρα. Με μια ανάστροφη αναλογία νερού-ξηράς θα φαινόταν σαν ένας καφέ-πράσινος πλανήτης από το διάστημα.
Το χρώμα της ατμόσφαιρας που προκαλείται από την σκέδαση κατά Rayleigh στα μόρια του αέρα, καθορίζει ότι είναι μικρό μέρος του χρώματος του πλανήτη όπως φαίνεται από το διάστημα κι επίσης απευθείας της επιφανείας του. Τότε γιατί τον ουρανό του Άρη, το τμήμα δημοσίων σχέσεων της NASA/JPL τον παρουσιάζει κόκκινο; Αυτός ο χρωματισμός δικαιολογείται μόνον από την διάθλαση του φωτός στην ατμοσφαιρική σκόνη. Αλλά τέτοιες μάζες σκόνης στην ατμόσφαιρα δεν παραμένουν επί χρόνια σε έναν πλανήτη, ο οποίος έχει μεγάλα σύννεφα, ομίχλες και παγωνιά στο έδαφος καθόσον το νερό θα τις εξάλειφε σε μικρό χρόνο.
Οι αστρονόμοι του Hubble Space telescope καθώς και ερασιτέχνες αστρονόμοι παρατηρούν πολύ καιρό τώρα, άσπρα σύννεφα και γαλαζωπή ατμόσφαιρα. Όντως όταν λήφθηκε στην γη η πρώτη έγχρωμη εικόνα από τον Viking 1 στην γη, το έδαφος του Άρη ήταν κόκκινο – καφέ και ο ουρανός γαλάζιος, ένα τοπίο συγκρίσιμο με την έρημο της Αριζόνα.
Υπάρχουν αρχικές φωτογραφίες από τα δύο σκάφη, που είναι μόνο ελαφρά διορθωμένες για να ταιριάζουν με τις τιμές φίλτρου απόκρισης του συστήματος κάμερας. Πάντως στις αρχικές φωτογραφίες χωρίς διόρθωση βλέπεται στα δεξιά κάθε εικόνας σχεδόν δεν έχει ανιχνεύσιμη διαφορά στο χρώμα. Οι κάμερες του Viking λειτουργούσαν σύμφωνα με την αρχή του έγχρωμου scanner, ενώ για διαφορετικά μήκη κύματος χρησιμοποιούνται διαφορετικοί αισθητήρες με χωριστά κανάλια πληροφοριών.
Για να δημιουργηθεί μια έγχρωμη εικόνα από αυτές τις πληροφορίες από το scanner, ένας έγχρωμος πίνακας βαθμονόμησης είναι αναγκαίος. Αυτοί οι πίνακες δείχνουν την γκρι κλίμακα και τα τρία βασικά χρώματα (RGB) ενός έγχρωμου μόνιτορ. Ακόμη και στο γυμνό μάτι ανιχνεύεται ότι τα χρώματα δείχνονται σωστά. Επίσης ο πάγος στο έδαφος προσφέρει μια φυσική βαθμονόμηση για το λευκό. Στην φωτογραφία φαίνεται μια τυπική κόκκινη φωτογραφία της NASA παρμένη 18 μήνες αργότερα. Πως γίνεται αυτή η χρωματική αλλαγή, αν και η αισθητή οριοθέτηση των σκιών και τα διαφορετικά χρώματα δεν δείχνουν καμία σκόνη στην ατμόσφαιρα;
Η λύση σε αυτό το μυστήριο εμφανίζεται με την χρήση ενός προγράμματος επεξεργασίας εικόνας. Αυξαίνοντας τις τιμές των χρωμάτων μπλε και πράσινου περίπου 50% και 25% αντίστοιχα παίρνουμε την εικόνα που δείχνει τα γνωστά αληθή χρώματα που γνωρίζουμε. Με την ίδια μέθοδο μπορούμε να πάρουμε φωτογραφίες με τα αληθή χρώματα από τον Mars Pathfinder. Προσέξτε ότι η οξύτητα των εικόνων του Pathfinder δεν είναι τόσο καλή όσο των εικόνων που λήφθηκαν πριν 20 χρόνια από τον Viking, σαν κατά την διάρκεια της αποστολής του Pathfinder να χρησιμοποιήθηκε ένα αλγόριθμος μειώσεως των πληροφοριών με συμπίεση (παρεμφερής με τις εικόνες JPEG).
Προσωρινά, η φωτεινότητα του εδάφους είναι πραγματικά κόκκινη, που προκαλείται από τις θύελλες σκόνης που σκοτεινιάζουν τον ουρανό. Η εικόνα που λήφθηκε αμέσως μετά από μια τέτοια θύελλα και ο διάχυτος φωτισμός με σχεδόν καθόλου σκιές είναι ορατός, Σε αντίθεση με την εικόνα που παρουσιάζει έντονες σκιάσεις και τον καταγάλανο ουρανό, που είναι η κανονική κατάσταση στον Άρη. Στις πληροφορίες των εικόνων των αποστολών του Viking και του Pathfinder, ο διάχυτος φωτισμός είναι μια πολύ σπάνια κατάσταση κι όχι η κανονική, καθόσον η NASA φαίνεται να δημοσιεύει θαμπές κόκκινες εικόνες.
Και τώρα η επίσημη δημοσιευμένη θέση της NASA για τα αληθή χρώματα στο σημείο καθόδου του Pathfinder: «Τα πραγματικά χρώματα του Άρη βασίζονται σε τρία φίλτρα με τον ουρανό ρυθμισμένο με φωτεινότητα στο 60. Το χρώμα στο σημείο καθόδου του Pathfinder είναι κιτρινωπό καφέ με μικρές παραλλαγές. Αυτά τα χρώματα είναι ίδια με τα μετρημένα χρώματα στα σημεία καθόδου των Viking όπως αναφέρονται από στο Huck et al. [1977]. Αυτή η εικόνα λήφθηκε κοντά στο τοπικό μεσημέρι στο Sol 10. Μια περιγραφή των τεχνικών που χρησιμοποιήθηκαν για να δημιουργηθεί αυτή η έγχρωμη εικόνα από τις πληροφορίες IMP που μπορούν να βρεθούν στο et al. 1999. Σημείωση: μια βαθμονομημένη συσκευή εξόδου απαιτείται για την ακριβή αναπαραγωγή των σωστών χρωμάτων. Δεν ξέρω γιατί θα έπρεπε να βαθμονομήσετε αυτήν την συσκευή για να λάβετε αυτήν την απαράδεκτη εικόνα.
Χλωρίδα στον Πλανήτη Άρη
Στις φωτογραφίες επάνω βλέπουμε δάση και μεμονωμένες συστοιχίες δένδρων. Φυσικά υπάρχουν ζώα, νερό που είναι η κινητήριος δύναμη της ζωής και «άνθρωποι». Εκτός κι αν τα φυτά που βλέπουμε δεν είναι σαν τα φυτά που γνωρίζουμε ως άνθρωποι, π.χ. η Rafflesia arnoldii το λουλούδι που «μοσχοβολάει» σάπιο πτώμα στερείται ότι διαθέτει κάθε φυτό, φύλλα, βλαστούς ή ακόμα και ρίζες. Ναι η ζωή μας ξαφνιάζει -κι όχι πάντα ευχάριστα- ειδικά όταν ο άνθρωπος εγκλωβίζεται μέσα στις πεποιθήσεις-εμφυτεύσεις του κι δεν ανοίγει τα μάτια του στο παράξενο ή στο περίεργο που κατακλύζει την ζωή στον πλανήτη μας.
Rafflesia arnoldii είναι μέλος του γένους Rafflesia
Το μεγαλύτερο μεμονωμένο λουλούδι στη γη, με μια ισχυρή μυρωδιά από σάπια σάρκα, αυτή η μυρωδιά του χάρισε το καθόλου κολακευτικό όνομα «λουλούδι πτώμα». Είναι ενδημικό και ζει στα τροπικά δάση του Βόρνεο στην Σουμάτρα. Παρά το γεγονός ότι υπάρχουν ορισμένα φυτά με μεγαλύτερα όργανα, όπως η ανθοφορία τιτάνας φειδογλώσσον (Amorphophallus titanum) και Talipot παλάμη (Corypha umbraculifera), αυτά όμως είναι τεχνικά ομάδες με πολλά λουλούδια και όχι μεμονωμένα. Rafflesia arnoldii (Ινδονησιακά: Padma raksasa) είναι ένα από τα τρία εθνικά λουλούδια της Ινδονησίας, τα άλλα δύο είναι το λευκό γιασεμί και η ορχιδέα φεγγάρι. Αναγνωρίστηκε επίσημα ως εθνικά «σπάνιο λουλούδι» (στα Ινδονησιακά: puspa Langka) στο Προεδρικό Διάταγμα 4 το 1993.
Το λουλούδι της Rafflesia arnoldii μεγαλώνει σε διάμετρο περίπου το ένα μέτρο (3 πόδια) και ζυγίζει μέχρι 11 κιλά (24 λίβρες ). Ζει ως παράσιτο για την Tetrastigma, που φυτρώνει μόνο κι ανενόχλητο στα τροπικά δάση. Η Rafflesia στερείται απ ότι διαθέτει κάθε φυτό, φύλλα, βλαστούς ή ακόμα και ρίζες, αλλά εξακολουθεί να θεωρείται ένα φυτό αγγείων. Το φυτό δεν παράγει φύλλα, μίσχους ή ρίζες και δεν έχει χλωροφύλλη. Το μόνο που μπορεί να φανεί είναι το «άνθος» όταν θα είναι έτοιμο για να αναπαραχθεί. Ίσως το μόνο μέρος του Rafflesia που μπορεί να χαρακτηριστεί ως ευδιάκριτα φυτό και που μοιάζει με τα λουλούδια. Αν και, ακόμη κι αυτά είναι ασυνήθιστα δεδομένου ότι έχουν τεράστιες διαστάσεις για λουλούδια, με ένα κοκκινωπό-καφέ χρώμα και μυρωδιά σάρκας που σαπίζει.
Αυτή η μυρωδιά προσελκύει τα έντομα όπως τις μύγες που γονιμοποιούν το σπάνιο «φυτό». Δεν πρέπει να συγχέεται με την τιτάνα Arum, titanum Amorphophallus, η οποία είναι επίσης γνωστή ως το «λουλούδι πτώμα». Η Rafflesia arnoldii είναι σπάνιο «φυτό» και δύσκολο να εντοπιστεί. Δηλ. όλα τα φυτά στην Γη δεν είναι όπως νομίζουμε πως είναι ένα φυτό, με χλωροφύλλη και τα σχετικά ! Σκέψου τώρα σε άλλους πλανήτες … !!!
ΚΥΔΩΝΙΑ του Άρη
Κάποιοι ήξεραν για την Κυδωνία του Άρη και τα Τετράεδρα (τρίπλευρη πυραμίδα) πολύ πριν πάμε στο διάστημα. Μια σειρά η «View Master» του 1950 που αρχικά παρήχθη για πιλοτικό της επιτυχημένης σειράς του CBS, το «Tom Corbett, Space Cadet» απεκάλυπτε απίθανες λεπτομέρειες 60 χρόνια πριν. Περιελάμβανε ερείπια στην Σελήνη, τετράεδρα ως κλειδί της νέας φυσικής, αιλουροειδή, αγάλματα (μήκους 2 μιλίων) στον πλανήτη Άρη. Και ακόμη έναν «εκρηγνυόμενο πλανήτη» ως αιτία της γένεσης της ζώνης των αστεροειδών, όπου η «πρόδρομη φυλή» άφησε τα ερείπια της Κυδωνίας του Άρη.
Κυδωνία είναι το αρχαίο όνομα των Χανιών της Κρήτης και μια περιοχή του Άρη με πόλη ερειπωμένη, πυραμίδες μήκους πλευράς δυο μιλίων και το περίφημο πρόσωπο του Άρη. Γιατί ονομάσανε αυτήν την τόσο σημαντική περιοχή του Άρη με αυτό το όνομα; Μάλιστα πριν 500.000 χρόνια ο Ήλιος στην Εαρινή ισημερία ανέτειλε κατά μήκος της κεντρικής «λεωφόρου» !!!
Οι γνωστοί των «Μυστικών Εταιριών» φυσικά τα απορρίπτουν όλα αυτά ως μια σειρά από συμπτώσεις. Σαν γεγονός οι πιθανότητες είναι μια στο εκατομμύριο να μαζέψει κανείς αυτά τα χωριστά μη συνδεόμενα κομμάτια και να βγάλει μια συνεκτική ιστορία του παράξενου γαλάζιου πλανήτη Άρη. Εδώ εμείς το καταλάβαμε δυόμιση δεκαετίες αργότερα μετά την παραγωγή του View Master. Εκτός, αν από τότε … κάποιος επίσης ήξερε !!!
Τώρα βρήκαμε πρόσθετες αποδείξεις που υποστηρίζουν αυτό το απίστευτο σενάριο. Ότι «κάποιος» δεκάδες χρόνια πριν πάμε στην Κυδωνία, ήξερε ότι η NASA το 1976 θα ανακάλυπτε «Το Πρόσωπο Του Άρη» !!! Το εξώφυλλο είναι από τον Σεπτέμβριο του 1958, από την σειρά των Harvey Comic book τεύχος 2, με τίτλο «Αγώνας Δρόμου Για Την Σελήνη» και τα λέει όλα.
«REPORT FROM MOON TO MARS EXPEDITION 1: «UPON REACHING RED PLANET, MADE DISCOVERY OF STARTLING NATURE … INITIAL STUDY OF OBJECT NOW UNDER WAY; HAVE MEASURED ITS DIMENSIONS; ANALYZED ITS SUBSTANCE; PRESENT OBJECTIVE IS TO FIND OUT THE SECRET OF— «THE FACE ON MARS»
Δηλαδή «Αναφορά από την αποστολή Σελήνης Άρη Νο 1. Μόλις φτάσαμε στον κόκκινο πλανήτη, κάναμε μια εκπληκτική ανακάλυψη … αρχική μελέτη του αντικειμένου εν εξελίξει, έχουμε μετρήσει τις διαστάσεις του, αναλύσαμε το υλικό του, παρών στόχος η εύρεσης του μυστικού του – «ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΣΤΟΝ ΑΡΗ»
Οι 19,5 μοίρες η αρχή της υπερδιαστατικής φυσικής 39 (2×19,5) μοίρες και 77 μοίρες, ή πως χτίσανε την Ουάσινγκτον βάζοντας τον χάρτη της Cydonia του Άρη πάνω στην περιοχή !!!
Αφού είχα διαβάσει για την υπέρθεση του συγκροτήματος της Cydonia πάνω στην Washington DC στο ίντερνετ, αποφάσισα να το δοκιμάσω για τον εαυτό μου. Πήρα κάποιες φωτογραφίες των Washington DC και της Cydonia για να παίξω. Δεν εξεπλάγην που ταιριάζανε. Αλλά αρχικά όχι. Αυτό είναι πολύ ενδιαφέρον! Πρώτα πήρα μια φωτογραφία από το Google Earth της Ουάσιγκτον DC και το έβαλα σε Adobe ImageReady, στη συνέχεια, πήρα μια φωτογραφία της Κυδωνίας από το Διαδίκτυο, με μέγεθος για να ταιριάξει τις αποστάσεις μεταξύ του Λευκού Οίκου και το Πενταγώνου σε σύγκριση με το D & M (πενταγωνική πυραμίδα) και το Πρόσωπο (face of Mars), τοποθετημένα στη συνέχεια το ένα πάνω στο άλλο και δεν ευθυγραμμίζονταν. Βεβαιώθηκα ότι το συγκρότημα Κυδωνία ήταν ευθυγραμμισμένο κατ’ ευθείαν στον Βορά, ακόμα δεν ταίριαζε με την Washington DC. Μόνον όταν περιέστρεψα το συγκρότημα Cydonia 19,5 μοίρες δεξιόστροφα από τον αληθινό Βορρά τότε ΤΑΙΡΑΞΕ. (ή την Washington DC 19,5 μοίρες αριστερόστροφα).
Οι 19.5 μοίρες η γωνία αυτή είναι ο θεμέλιος λίθος της κατασκευής του σύμπαντος μαζί με την 33 μοίρες και τις Αρμονικές αυτών. Οι 19,5 μοίρες, είναι ό, τι συνεπάγεται η Υπερδιαστατική Γεωμετρία της Cydonia! Έχω γράψει σε πολλά άρθρα για την σημασία των 19,5 μοιρών. Έχει ποτέ αυτό αναφερθεί από τα ΜΜΕ; Φυσικά όχι. Ακούγεται τόσο τέλεια ότι θα ευθυγραμμιστεί με διαφορά 19,5 μοίρες η Cydonia, δεδομένου ότι, σύμφωνα με τον Richard Hoagland, 19,5 είναι μέρος των όσων η Cydonia μας λέει, και μας λέει πολλά, γιατί είναι το αλφαβητάριο της Υπερδιαστατικής φυσικής και της ελεύθερης ενέργειας. Έτσι, πίσω εκεί που μείναμε, ακόμη και οι γωνίες κατά την οποία η D & M και η Πυραμίδα και το Πεντάγωνο ευθυγραμμίζονται είναι εξαιρετικά παρόμοιες.
O Πλανήτης Άρης ως πιθανόν κατοικημένος από ευφυή όντα, ήλθε για πρώτη φορά στο προσκήνιο όταν διάφοροι επιστήμονες του 18ου και 19ου αιώνα προσπαθούσαν να βρουν έναν τρόπο για να επικοινωνήσουν με εξωγήινους που ίσως κατοικούσαν στο ηλιακό μας σύστημα και η πρώτη τους επιλογή στόχου για επικοινωνία, ήταν ο πλανήτης Άρης.
Ο πρώτος άνθρωπος που πρότεινε να επικοινωνήσουμε με τους πιθανούς κατοίκους άλλων πλανητών με φωτεινά σήματα, ήταν ο Γερμανός μαθηματικός Καρλ Φρήντριχ Γκάους (1777-1855). Αργότερα, αυτήν την ιδέα την εξέτασε ο Γάλλος ποιητής και εφευρέτης Σαρλ Κρο. Πρότειναν να ανάψουν τεράστιες φωτιές στη Σιβηρία και στη Σαχάρα, διευθετημένες σ’ ένα σχέδιο που να απεικονίζει ένα κλασσικό γεωμετρικό θεώρημα –για παράδειγμα, το θεώρημα του Πυθαγόρα. Ευφυή όντα σε άλλους πλανήτες, και πιο πιθανά στον Άρη, τα οποία θα παρατηρούσαν τη Γη, θα έβγαζαν τότε το συμπέρασμα ότι υπάρχουν λογικά όντα στη Γη, και θα απαντούσαν με δικά τους σήματα.
Η θεωρία αυτή βρήκε ισχυρή υποστήριξη. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν μια βαθύπλουτη Γαλλίδα, που δήλωσε ότι ήταν πρόθυμη να κληροδοτήσει όλη της την περιουσία στον άνθρωπο που θα έβρισκε έναν τρόπο να επικοινωνήσει με τους κατοίκους άλλων πλανητών. Όμως, έγραψε στην διαθήκη της ότι δεν θα πλήρωνε δεκάρα αν ο πλανήτης των εξωγήινων αποδεικνυόταν πως είναι ο Άρης, γιατί αυτό ήταν πολύ εύκολο (!) Τελικά όμως το πείραμα δεν έγινε ποτέ γιατί θεωρήθηκε πολύ παράλογο.
Πάντως, ενέπνευσε μια ελκυστική ιστορία που έγραψε ο μεγάλος Ιρλανδός συγγραφέας του Φανταστικού, Λόρδος Ντάνσανυ: χρησιμοποιώντας γιγαντιαίους προβολείς, μερικοί άνθρωποι φτιάχνουν μια αναπαράσταση του Πυθαγόρειου Θεωρήματος στην έρημο Σαχάρα. Οι κάτοικοι του Άρη ανταποκρίθηκαν με το να φτιάξουν ένα δικό τους σήμα που στην αρχή αναπαριστούσε το ίδιο σχήμα, αλλά κατόπιν άρχισαν να μετατοπίζουν τις γραμμές του για να φτιάξουν ένα νέο σχήμα που αντιπροσώπευε μια μαθηματική δύναμη. Στη Γη, η ανθρωπότητα αργότερα κατάλαβε τι σήμαινε αυτό: οι Αρειανοί ανέφεραν καθαρά ότι δεν θέλουν επικοινωνία.
Τετράεδρα, Πρόσωπο του Άρη, Υπέρ-Διαστατική Φυσική, Tom Corbet
Το 1992 ένας αρχιτέκτονας στην Atlanta, ο οποίος ειδικευόταν στην Ιερή Γεωμετρία, παρουσίασε μια σειρά σλάιντς View Master στον ερευνητή Richard C. Hoagland. Ο αρχιτέκτονας δεν είχε σχέση μόνο με τσιμέντα και τοίχους, αλλά ήταν και μέλος μιας συγκεκριμένης μυστικής εταιρείας, των Μασόνων. Τα σλάιντς τα οποία έδειξε αφορούσαν μια διαστημική περιπέτεια στο Ηλιακό μας σύστημα. Από την Σελήνη στον Άρη και μέχρι την ζώνη των Αστεροειδών.
Στην ιστορία, ένας αρχαίος πολιτισμός βρέθηκε από «μεταλλωρύχους των αστεροειδών» ότι είχε υπάρξει σε έναν πλανήτη μεταξύ Άρεως και Διός. Αυτός ο πολιτισμός άφησε πίσω του μια κάρτ βιζίτ: μια σειρά τετραεδρικών πυραμίδων με μαγικές ιδιότητες όπως η αντιβαρύτητα, που ανακαλύψανε στην Ζώνη των αστεροειδών και στην Σελήνη.
Μοιάζει γνωστό; Θα έπρεπε. Αλλά η πηγή είναι ακόμη πιο ραδιούργα. Αφού έλαβε αυτές τις πληροφορίες, ο Hoagland αναρωτήθηκε για πόσο καιρό «αυτοί» γνώριζαν για την Κυδωνία. Άσε που αυτό μου θυμίζει την «ανάκριση» στην οποία υπέβαλαν τον Robert Temple τον συγγραφέα του Sirius Mystery, οι Μασόνοι του συμβουλίου του 33ου βαθμού στην Washington.
Του είπαν ότι δεν θα του κάνουν τίποτα, γιατί κατόπιν έρευνας βρήκαν ότι δεν ανήκε πουθενά. Επίσης ότι κανείς άλλος δεν επιτρέπετε να ασχολείται με το ημερολόγιο του Σειρίου εκτός από αυτούς, επί ποινή θανάτου! Χα χα χα.
Έτσι λοιπόν ο Hoagland πέρασε μια δεκαετία ερευνώντας και με κόστος αρκετές δεκάδες χιλιάδες δολάρια στο να ανιχνεύσει τους εντολείς πίσω από το συγκεκριμένο προϊόν και να βρει τις διασυνδέσεις, αν υπήρχαν, πίσω από τα παρασκήνια της NASA. Τελικά ανέπτυξαν (οι συνεργάτες του enterprise mission) το μοντέλο «Της Αστρικής Τελετουργίας Ευθυγραμμίσεως» και τις συνδέσεις του με τα πιστεύω διαφόρων «Μυστικών Εταιρειών» που εμπλέκονται στα υψηλότερα επίπεδα του διαστημικού προγράμματος των ΗΠΑ. Τότε υποψιάστηκαν ότι κάποιος «εκεί πέρα» ήξερε τι υπήρχε στην Κυδωνία. Τότε άρχισαν να σκάβουν στον φόντο του σύμπαντος του Tom Corbett και κάποιες ενδιαφέρουσες διασυνδέσεις άρχισαν να εμφανίζονται !
Βασισμένο στην νεανική νουβέλα του SPACE CADET (Εύελπις του Διαστήματος) του Robert Heinlein που δημοσιεύθηκε το 1948, το «Tom Corbett, Space Cadet» ήταν ένα φαινόμενο πολυμέσων των ετών 1950-55. Βιβλία, κόμικς κι όλων των ειδών ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές παραγωγές, έβριθαν εκείνο τον καιρό. Αυτή η φουτουριστική ιδιότητα χρησιμοποιείτο για να μορφώσει και να ενθαρρύνει τα νεαρά μυαλά, ώστε να ενδιαφερθούν για τα διαστημικά ταξίδια και την επιστήμη.
Τώρα πάντως φαίνεται ότι χρησιμοποιήθηκε για κάτι περισσότερο. Το να μορφώσει τα νεαρά μυαλά και να τα ενθαρρύνει πάνω στην πραγματικότητα της «Υποθέσεως των Εκρηγνυόμενων Πλανητών» το Πρόσωπο του Άρη, εξωγήινα αντικείμενα στην Σελήνη και την Υπερδιαστατική Φυσικής. Γιατί εκεί θαμμένη κάτω από μια σειρά σλάιντς View Master που δημιουργήθηκαν το 1955, τέσσερα χρόνια πριν την αναφορά «Brookings» είναι εικονικά ολόκληρη η ιστορία της έρευνας της Κυδωνίας, με τον ένα τρόπο η τον άλλο.
Δεδομένου ότι η αναφορά καλούσε για μια διαδικασία «εγκλιματισμού» των μαζών εκ προοιμίου ότι «αντικείμενα» έχουν βρεθεί στο Ηλιακό μας σύστημα, ξανά τίθεται η ερώτηση: Τι ξέρανε και πότε ακριβώς το ξέρανε; Έτσι έχουμε μια αποδείξιμη «Σύνδεση του Χόλυγουντ» από το 1950 με τα θαύματα ενός χαμένου πολιτισμού στην Κυδωνία του Άρη.
Η ιστορία ξεκινά με την ανακάλυψη ενός πανάρχαιου αντικειμένου με μαγικές ιδιότητες. Το βρίσκει ένας μεταλλωρύχος στην Ζώνη των Αστεροειδών, μια τετραεδρική πυραμίδα με Αιγυπτιακά ιερογλυφικά, η οποία αιωρείται πέντε πόντους πάνω από κάθε επιφάνεια που τοποθετείται. Οι καλύτεροι επιστήμονες της Γης δεν μπορούν να εξηγήσουν πως η πυραμίδα αψηφά την βαρύτητα.
Ο Captain Strong, εξηγεί πως οι επιστήμονες της Γης νομίζουν ότι οι αστεροειδείς είναι κατάλοιπα της εκρήξεως ενός πλανήτη μεταξύ Άρεως και Διός και το τετράεδρο αντικείμενο είναι ένα κομμάτι της τεχνολογίας ενός προχωρημένου πολιτισμού που άνθισε εκεί πριν εκατομμύρια χρόνια. Στην ομάδα των Διαστημικών Ευελπίδων ανατίθεται η έρευνα κι αποφασίζουν να ξεκινήσουν από την Σελήνη, όπου πολλά χρόνια νωρίτερα μια ίδια τέτοια πυραμίδα είχε βρεθεί στην σκοτεινή πλευρά της. Έτσι ξεκινάνε για την Σελήνη με την ρουκέτα τους την «Polaris» Το όνομα «Polaris» συνδέεται με όλα αυτά και με τον Πολικό αστέρα. Σκεφθείτε το λίγο !
Φθάνοντας στην Σελήνη, εντοπίζουν την μυστηριώδη πυραμίδα και βλέπουν ότι της λείπει το επιπυραμίδιο. Καταλαβαίνουν ότι είναι η πυραμίδα που βρήκανε στην Ζώνη των Αστεροειδών και το τοποθετούν στην πυραμίδα της Σελήνης. Μάλιστα το επιπυραμίδιο φαίνεται να πετά από τα χέρια του Tom και να κολλάει μόνο του. Μόλις το κάνουν η πυραμίδα γίνεται διάφανη και αποκαλύπτει μια σφαίρα εντός της που είναι ο πλανήτης Άρης. Υπάρχει ένα κόκκινο σημάδι στην σφαίρα σαν ταμπέλα κάποιου είδους.
Το σημάδι περιέργως εφάπτεται στο τετραεδρικό γεωγραφικό πλάτος των 19,5 μοιρών. Αποφασίζουν ότι πρέπει να ακολουθήσουν το σημάδι και ξαναγυρνάνε στον Άρη. Εν τω μεταξύ, μια αντίπαλη ομάδα έχει ανακαλύψει ότι το πλήρωμα του «Polaris» ψάχνει για ένα πανάρχαιο αντικείμενο, που μπορεί να τους δώσει προχωρημένη τεχνολογία αντιβαρύτητας. Έτσι κατάσκοποι του Διαπλανητικού εγκλήματος τους ακολουθούν για να κλέψουν το μυστικό πρώτοι.
Φθάνοντας στην Αρειανή αποικία, ο Τom συναντά την Dr. Joan Dale, η οποία του εξηγεί ότι η σφαίρα που βρήκανε δείχνει ότι υπάρχουν ερείπια στον Άρη στην διασταύρωση των καναλιών 7 και 19. Η Dr. Dale του δείχνει έναν μερικό χάρτη που είχαν ανακαλύψει χρόνια πριν. Του λέει ότι αφορά έναν αρχαιολογικό χώρο όπου κάποτε υπήρχε πυραμίδα ύψους 1.000 ποδών, αλλά τώρα είναι σε ερείπια. Ενώ σχεδιάζουν να πάνε εκεί ένας κατάσκοπος αποφασίζει να τους παρακολουθήσει. Μόλις φθάνουν εκεί, ανάμεσα σε Αιγυπτιακού τύπου οβελίσκους και κάτω από ένα γαιομορφοποιημένο μπλε Αρειανό ουρανό ανακαλύπτουν ακόμη ένα αντικείμενο.
Αυτή την φορά είναι ένα ανάγλυφο πρόσωπο ενός αιλουροειδούς. Ανάμεσα στα πόδια του πλάσματος ανακαλύπτουν την εικόνα ενός κατεστραμμένου πλανήτη που τα κομμάτια του αποτελούν την Ζώνη των Αστεροειδών. Κάτω από αυτό υπάρχει ένα παράξενο σύστημα αριθμήσεως. Το παίρνουν ως σημάδι ότι πρέπει να ξαναγυρίσουν στην Ζώνη των Αστεροειδών όπου είχαν βρει το επιπυραμίδιο και γυρνάνε στο κοσμοδρόμιο του Άρη για να προσπαθήσουν να ανακαλύψουν τι σημαίνουν αυτοί οι αριθμοί. Χρησιμοποιώντας τον υπερυπολογιστή, η Dr. Dale βρίσκει ότι οι αριθμοί είναι οι συντεταγμένες ενός αστεροειδή που ανακαλύφθηκε το 1993 με κωδικό XKG-385fr. Οι κατάσκοποι απαγάγουν την Dr. Dale και κατευθύνονται προς τον αστεροειδή για να πάρουν το μυστικό της αντιβαρύτητας.
Τους κυνηγά ο Tom με το Polaris και ανακαλύπτει ότι έχουν προσγειωθεί σε έναν μικρό αστεροειδή. Προσεδαφίζεται και βρίσκει μια είσοδο στο εσωτερικό του αστεροειδή. Μόλις μπαίνει ακολουθεί μάχη και τα καλά παιδιά κερδίζουν. Ανακαλύπτουν κάποια συσκευή προβολής, παρακολουθούν και μαθαίνουν για την φυλή που κατασκεύασε αυτόν τον αστεροειδή σαν «τάφο-χρόνο-κάψουλαα» Τελικά παίρνουν τις ανακαλύψεις τους πίσω στην Γη και κάνουν κρυφά πειράματα στην αντιβαρύτητα. Έτσι βγάζουμε το συμπέρασμα ότι μια αρχαία φυλή από ένα πλανήτη που εξερράγη μεταξύ Άρεως και Διός, άφησε ερείπια στον Άρη και την Σελήνη. Η προχωρημένη τεχνολογία τους ήταν επικεντρωμένη στις αρχές της Τετραεδρικής Φυσικής. Αντιθέτων συμφερόντων φατρίες παλεύουν για τον έλεγχο αυτής της αρχαίας γνώσης. Ω ΝΑΙ ! το πρόσωπο του Άρη έχει σίγουρα χαρακτηριστικά αιλουροειδούς.
Το Πρόσωπο Στον Άρη Σε Κόμικ Το 1958
Θα συγχωρούνταν κάποιος αν νόμιζε πως αυτή η ιστορία του κόμικ ήταν
εμπνευσμένη από τις πληροφορίες για τον σχηματισμό του Προσώπου του Άρη
που ανακαλύφτηκε στην Κυδωνία από το Viking orbiter το 1976. Στην
πραγματικότητα προέρχεται από ένα βιβλίο κόμικ που δημοσιεύτηκε τον
Σεπτέμβριο του 1958.
Το Πρόσωπο στον Άρη δημοσιεύτηκε σε κόμικ με τίτλο «Ο Αγώνας Για Την Σελήνη».
Ακολουθεί μια σύνοψη της ιστορίας: «Το Πρόσωπο Στον Άρη», ζωγραφίστηκε από τον Jack Kirby και χρωματίστηκε από τον Al Williamson. -Σε μια αποστολή από τον δορυφόρο της Γης στον πλανήτη Άρη, μια διεθνής ομάδα αστροναυτών οδηγούμενη από τον Αμερικανό Ben Fisher ανακαλύπτει ένα τεράστιο γλυπτό ενός προσώπου, που είναι μεγάλο όσο ένα βουνό! Ανεβαίνοντας στα ανεξιχνίαστα κούφια μάτια του αγάλματος, ο Fisher μπαίνει μέσα, όπου βρίσκει μια πράσινη, ηλιόλουστη εξοχή με ψυχρό κατάλληλο για αναπνοή αέρα, που στεγάζει ένα πολιτισμό μεγαλοπρεπών γιγάντων. Ξαφνικά η εξώκοσμη πόλη δέχεται επίθεση από ένα ιπτάμενο σκάφος σαν έντομο που βομβαρδίζει την πόλη των γιγάντων σε ερείπια.
Εξαγριωμένος ο Fisher ανατινάζει τους εισβολείς που μοιάζουν με πατάτες όταν βγαίνουν από το διαστημόπλοιο τους, δίνοντας τους μια γεύση του δικού τους όπλου. Συγκλονισμένος από την αδικαιολόγητη καταστροφή, ο Fisher τελικά ανακαλύπτει ένα οχυρό των επιζώντων Αρειανών γιγάντων. Καθώς κρυφακούει, ο γήινος βλέπει έναν από αυτούς να πιλοτάρει μια ρουκέτα για να καταστρέψει την βάση των εχθρών τους, έναν άγνωστο πλανήτη που βρισκόταν μεταξύ του Άρεως και του Διός. Ξαφνικά ο Fisher νοιώθει να του κόβεται η ανάσα! Όλα σκοτεινιάζουν και λιποθυμά.
Τελικά ο Fisher ξυπνά στο έδαφος της ερήμου του Άρη, με μια μάσκα οξυγόνου στο πρόσωπο του, ενώ περιτριγυρίζεται από τους συναδέλφους του. Ο Fisher εξηγεί πως το άγαλμα περιέχει (μια οπτική ιστορία του ηρωικού θανάτου μιας φυλής – και τον θρίαμβο μιας επιζώσης μνήμης). Κατόπιν καθώς οδηγούν το διαστημόπλοιο τους προς τον Δία, ο Fisher και η ομάδα του παρατηρούν προσεκτικά την ζώνη των αστεροειδών – (τα κομμάτια ενός πλανήτη που ανατινάχτηκε μεταξύ Άρεως και Διός).
Επίλογος
Είναι πολλά τα αναπάντητα ερώτημα που ζητούν μια εξήγηση από «επίσημα» χείλη
Το Πρόσωπο στον Άρη δημοσιεύτηκε σε κόμικ με τίτλο «Ο Αγώνας Για Την Σελήνη».
Ακολουθεί μια σύνοψη της ιστορίας: «Το Πρόσωπο Στον Άρη», ζωγραφίστηκε από τον Jack Kirby και χρωματίστηκε από τον Al Williamson. -Σε μια αποστολή από τον δορυφόρο της Γης στον πλανήτη Άρη, μια διεθνής ομάδα αστροναυτών οδηγούμενη από τον Αμερικανό Ben Fisher ανακαλύπτει ένα τεράστιο γλυπτό ενός προσώπου, που είναι μεγάλο όσο ένα βουνό! Ανεβαίνοντας στα ανεξιχνίαστα κούφια μάτια του αγάλματος, ο Fisher μπαίνει μέσα, όπου βρίσκει μια πράσινη, ηλιόλουστη εξοχή με ψυχρό κατάλληλο για αναπνοή αέρα, που στεγάζει ένα πολιτισμό μεγαλοπρεπών γιγάντων. Ξαφνικά η εξώκοσμη πόλη δέχεται επίθεση από ένα ιπτάμενο σκάφος σαν έντομο που βομβαρδίζει την πόλη των γιγάντων σε ερείπια.
Εξαγριωμένος ο Fisher ανατινάζει τους εισβολείς που μοιάζουν με πατάτες όταν βγαίνουν από το διαστημόπλοιο τους, δίνοντας τους μια γεύση του δικού τους όπλου. Συγκλονισμένος από την αδικαιολόγητη καταστροφή, ο Fisher τελικά ανακαλύπτει ένα οχυρό των επιζώντων Αρειανών γιγάντων. Καθώς κρυφακούει, ο γήινος βλέπει έναν από αυτούς να πιλοτάρει μια ρουκέτα για να καταστρέψει την βάση των εχθρών τους, έναν άγνωστο πλανήτη που βρισκόταν μεταξύ του Άρεως και του Διός. Ξαφνικά ο Fisher νοιώθει να του κόβεται η ανάσα! Όλα σκοτεινιάζουν και λιποθυμά.
Τελικά ο Fisher ξυπνά στο έδαφος της ερήμου του Άρη, με μια μάσκα οξυγόνου στο πρόσωπο του, ενώ περιτριγυρίζεται από τους συναδέλφους του. Ο Fisher εξηγεί πως το άγαλμα περιέχει (μια οπτική ιστορία του ηρωικού θανάτου μιας φυλής – και τον θρίαμβο μιας επιζώσης μνήμης). Κατόπιν καθώς οδηγούν το διαστημόπλοιο τους προς τον Δία, ο Fisher και η ομάδα του παρατηρούν προσεκτικά την ζώνη των αστεροειδών – (τα κομμάτια ενός πλανήτη που ανατινάχτηκε μεταξύ Άρεως και Διός).
Επίλογος
Είναι πολλά τα αναπάντητα ερώτημα που ζητούν μια εξήγηση από «επίσημα» χείλη
Η μυστικότητα στις τάξεις τον υπευθύνων όμως είναι δεδομένη κι
αναμενόμενη. Ακόμα και αν σήμερα δεν υπάρχει νοήμων ζωή στον κόκκινο
πλανήτη, όπως λένε, είναι τόσες πολλές οι «συμπτώσεις» που με κάνουν να
δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι ο Άρης ήταν και είναι ένα έρημο ξηρό και μη
κατοικήσιμο ουράνιο σώμα. Είναι πολλές οι αποστολές με προορισμό τον Άρη
σε εξέλιξη και πολλές εκείνες που προγραμματίζονται για το άμεσο
μέλλον. Οι Αμερικάνοι σχεδιάζουν να κάνουν τον κόκκινο πλανήτη, πράσινο!
Έχουν σκοπό να δαπανήσουν τεράστια ποσά ώστε να αλλάξουν το περιβάλλον
του Άρη και να τον κάνουν κατοικήσιμο (και πάλι)!
Ίσως η αλήθεια να μη βρίσκεται και τόσο μακριά όσο φανταζόμαστε και σύντομα να ανακοινώσουν πολλά περισσότερα, ίσως ποτέ να μη μας αφήσουν να φτάσουμε κοντά στις αληθινές πληροφορίες. Πολλά ίσως κι όπου υπάρχουν πολλά ίσως, το μυαλό μου πηγαίνει κατευθείαν στον μεγάλο Τσαρλς Φορτ κι αφού με τους στοχασμούς του μεγάλου ερευνητή ξεκίνησα με δικά του λόγια θα τελειώσω τα «ίσως» για τον κόκκινο πλανήτη που είναι μπλε! Όπου υπάρχουν φαινόμενα (παράξενα ή μη) υπάρχουν κι αυτοί που τα ερευνούν, η έρευνα και η καταγραφή παράξενων κι «ανεξήγητων» φαινομένων, ξεκίνησε με τον Τσαρλς Φορτ.
«Φανταστείτε τι θα γινόταν αν οι κεραυνοί έπεφταν μόνον μία φορά κάθε δέκα χρόνια: θα είχαμε αρκετά χρόνια ώστε να συζητάμε γι’ αυτούς. Οι περισσότεροι από εμάς δεν θα πιστεύαμε τις μαρτυρίες των αυτόπτων μαρτύρων και θα τους θεωρούσαμε ανόητους, ψώνια, τσαρλατάνους και ποιος ξέρει τι άλλο. Οι κεραυνοί είναι ένα παράδειγμα φυσικών φαινομένων τα οποία δεν ελέγχονται και δεν επαναλαμβάνονται όποτε εμείς θέλουμε και γι’ αυτό είναι δύσκολο να το ερευνήσουμε με τις συνηθισμένες επιστημονικές μεθόδους.
Όμως οι κεραυνοί πέφτουν συχνά και μπορούμε να τους μελετήσουμε, με μια σχετική άνεση. Βροχές, όμως, από βατράχια ή ψάρια πέφτουν μόνον μία φορά κάθε δέκα χρόνια, αν όχι σπανιότερα. Δεν μπορούμε να τις προβλέψουμε και έτσι οι επιστήμονες σπάνια είναι σε θέση να τις παρακολουθήσουν και ν’ αποφασίσουν για το πώς αυτά τα πλάσματα βρέθηκαν στον ουρανό. Για να μην μιλήσουμε για την σύγχυση των μαρτύρων. Πώς θα σας φαινόταν μια ανοιξιάτικη μπόρα από γόπες; Τα γεγονότα είναι γεγονότα και σε ολόκληρη την ιστορία όπως και σε ολόκληρο σχεδόν τον πλανήτη έχουν καταγραφεί όλων των ειδών τα αντικείμενα να πέφτουν από τον ουρανό – ζώα, σάρκες, αίμα, βράχοι, νομίσματα, παγόβουνα – ό,τι μπορείτε να φανταστείτε.
*Ο περιβόητος δέκατος ένατος αιώνας άφησε πίσω του μια βαθιά αρρώστια. Οι επιστήμονες του περασμένου αιώνα, συγκλονισμένοι από τις διάφορες μικρο-ανακαλυψούλες που έκαναν, βάλθηκαν να κλείσουν τις “τρύπες” και τις ασάφειες σε κάθε μορφή (επιστημονικής) γνώσης. Εφόσον ήταν “τόσο ζόρικοι τύποι” έπρεπε να έχουν μια εξήγηση για τα πάντα. Αν δεν μπορούσαν να εξηγήσουν “επιστημονικά” ένα γεγονός, τότε, πολύ απλά, αυτό δεν είχε συμβεί. Τα πράγματα δεν είναι διαφορετικά σήμερα. Η φύση, βέβαια, δεν έχει καμιά διάθεση –και γιατί θα ‘πρεπε εξάλλου– να τους κάνει το χατίρι. Έτσι τα ανεξήγητα φαινόμενα που συμβαίνουν καθημερινά γύρω μας περνάνε στην αφάνεια πριν καλά-καλά δουν το φως της δημοσιότητας»
@Ιων Μάγγος / άρθρο που δημοσιεύτηκε στο STRANGE n. 160 εδώ με προσθήκες.
Ίσως η αλήθεια να μη βρίσκεται και τόσο μακριά όσο φανταζόμαστε και σύντομα να ανακοινώσουν πολλά περισσότερα, ίσως ποτέ να μη μας αφήσουν να φτάσουμε κοντά στις αληθινές πληροφορίες. Πολλά ίσως κι όπου υπάρχουν πολλά ίσως, το μυαλό μου πηγαίνει κατευθείαν στον μεγάλο Τσαρλς Φορτ κι αφού με τους στοχασμούς του μεγάλου ερευνητή ξεκίνησα με δικά του λόγια θα τελειώσω τα «ίσως» για τον κόκκινο πλανήτη που είναι μπλε! Όπου υπάρχουν φαινόμενα (παράξενα ή μη) υπάρχουν κι αυτοί που τα ερευνούν, η έρευνα και η καταγραφή παράξενων κι «ανεξήγητων» φαινομένων, ξεκίνησε με τον Τσαρλς Φορτ.
«Φανταστείτε τι θα γινόταν αν οι κεραυνοί έπεφταν μόνον μία φορά κάθε δέκα χρόνια: θα είχαμε αρκετά χρόνια ώστε να συζητάμε γι’ αυτούς. Οι περισσότεροι από εμάς δεν θα πιστεύαμε τις μαρτυρίες των αυτόπτων μαρτύρων και θα τους θεωρούσαμε ανόητους, ψώνια, τσαρλατάνους και ποιος ξέρει τι άλλο. Οι κεραυνοί είναι ένα παράδειγμα φυσικών φαινομένων τα οποία δεν ελέγχονται και δεν επαναλαμβάνονται όποτε εμείς θέλουμε και γι’ αυτό είναι δύσκολο να το ερευνήσουμε με τις συνηθισμένες επιστημονικές μεθόδους.
Όμως οι κεραυνοί πέφτουν συχνά και μπορούμε να τους μελετήσουμε, με μια σχετική άνεση. Βροχές, όμως, από βατράχια ή ψάρια πέφτουν μόνον μία φορά κάθε δέκα χρόνια, αν όχι σπανιότερα. Δεν μπορούμε να τις προβλέψουμε και έτσι οι επιστήμονες σπάνια είναι σε θέση να τις παρακολουθήσουν και ν’ αποφασίσουν για το πώς αυτά τα πλάσματα βρέθηκαν στον ουρανό. Για να μην μιλήσουμε για την σύγχυση των μαρτύρων. Πώς θα σας φαινόταν μια ανοιξιάτικη μπόρα από γόπες; Τα γεγονότα είναι γεγονότα και σε ολόκληρη την ιστορία όπως και σε ολόκληρο σχεδόν τον πλανήτη έχουν καταγραφεί όλων των ειδών τα αντικείμενα να πέφτουν από τον ουρανό – ζώα, σάρκες, αίμα, βράχοι, νομίσματα, παγόβουνα – ό,τι μπορείτε να φανταστείτε.
*Ο περιβόητος δέκατος ένατος αιώνας άφησε πίσω του μια βαθιά αρρώστια. Οι επιστήμονες του περασμένου αιώνα, συγκλονισμένοι από τις διάφορες μικρο-ανακαλυψούλες που έκαναν, βάλθηκαν να κλείσουν τις “τρύπες” και τις ασάφειες σε κάθε μορφή (επιστημονικής) γνώσης. Εφόσον ήταν “τόσο ζόρικοι τύποι” έπρεπε να έχουν μια εξήγηση για τα πάντα. Αν δεν μπορούσαν να εξηγήσουν “επιστημονικά” ένα γεγονός, τότε, πολύ απλά, αυτό δεν είχε συμβεί. Τα πράγματα δεν είναι διαφορετικά σήμερα. Η φύση, βέβαια, δεν έχει καμιά διάθεση –και γιατί θα ‘πρεπε εξάλλου– να τους κάνει το χατίρι. Έτσι τα ανεξήγητα φαινόμενα που συμβαίνουν καθημερινά γύρω μας περνάνε στην αφάνεια πριν καλά-καλά δουν το φως της δημοσιότητας»
@Ιων Μάγγος / άρθρο που δημοσιεύτηκε στο STRANGE n. 160 εδώ με προσθήκες.
“REPORT FROM MOON TO MARS EXPEDITION 1: UPON REACHING RED PLANET, MADE DISCOVERY OF STARTLING NATURE … INITIAL STUDY OF OBJECT NOW UNDER WAY; HAVE MEASURED ITS DIMENSIONS; ANALYZED ITS SUBSTANCE; PRESENT OBJECTIVE IS TO FIND OUT THE SECRET OF— “THE FACE ON MARS”
Δηλαδή “Αναφορά από την αποστολή Σελήνης Άρη Νο1. Μόλις φτάσαμε στον κόκκινο πλανήτη, κάναμε μια εκπληκτική ανακάλυψη … αρχική μελέτη του αντικειμένου εν εξελίξει, έχουμε μετρήσει τις διαστάσεις του, αναλύσαμε το υλικό του, παρών στόχος η εύρεσις του μυστικού του – “ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΣΤΟΝ ΑΡΗ” Το εξώφυλλο Σεπτέμβριου 1958, απο την σειρά των Harvey Comic book τεύχος 2, με τίτλο “Αγώνας Δρόμου Για Την Σελήνη”
ΤΟΥΝΕΛ ΣΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ ΑΡΗ
«Still, we cannot deny that the act of placing a etrahedral object on Mars at latitude 19.5 contains all the necessary umbers & symbolism to qualify as a «message received» signal in response to he geometry of Cydonia. Moreover, such a game of mathematics & symbolism is precisely what we would expect if NASA were being influenced by the type of occult conspiracy that Hoagland, for one, is always trying to espouse.» Graham Hancock, «The Mars Mystery — The Secret Connection Between Earth and the Red Planet»
Γυάλινα κανάλια στον Άρη, τι άλλο θα ακούσουμε θα λένε οι ορθολογιστές που διαβάζουν αυτές τις γραμμές. Είναι οι ίδιοι που πιστεύουν η ότι μας έφτιαξε ο Θεός σε έξι μέρες ή ότι φυτρώσαμε εμείς οι Έλληνες στα τωρινά Ελληνικά χώματα. Ενώ δεν διερωτόμαστε ότι ο χαμένος κρίκος στην “εξέλιξη” του ανθρώπου δεν έχει βρεθεί ακόμη.
Αν διαβάσετε την Ελένη του Ευριπίδη στο πρωτότυπο, θα δείτε ότι ο Δίας απεφάσισε να κάνει συγκομιδή των ανόητων και υπερπληθών ανθρώπων. Πως; Μα κάνοντας έναν εμφύλιο παγκόσμιο πόλεμο. Εμείς τον γνωρίζουμε σαν Τρωικό Πόλεμο.
Η πρώτη φωτογραφία M04-00291 που βρέθηκε από τον Richard Hoagland είναι σίγουρα η πλέον εκπληκτική. Βρίσκεται στην κοίτη ενός αρχαίου ωκεανού, ο οποίος παρασύρθηκε σε ένα κατακλυσμικό γεγονός. Και άφησε να φαίνονται μια σειρά αλληλοσυνδεόμενων, ενισχυμένων και ακόμη άθικτων διαφανών σαν από γυαλί σωλήνες – τούνελ. Ενισχυμένα με κυλινδρικές αψίδες σε κανονικά διαστήματα, διατρέχουν ένα κουφωμένο κομμάτι της κοίτης του πρώην ωκεανού. Οι ανακλάσεις δεν συνδυάζονται με κανένα γεωλογικό στοιχείο, όπως γυαλισμένους βράχους και κλπ κλπ. Οι αψίδες βρίσκονται σε κανονικές αποστάσεις και έχουν άλλες ιδιότητες albedo. Φαίνονται να υποστήριζαν ένα είδος υποθαλάσσιων τούνελ η συστήματος μεταφοράς.
Απολαύστε τις φωτογραφίες. ΕΙΝΑΙ ΤΕΧΝΗΤΑ !
Ο Άρης ήρθε για πρώτη φορά στο επίκεντρο του μεγάλου ενδιαφέροντος το 1877, όταν ο ιταλός αστρονόμος Τζιοβάνι Σκιαπαρέλι ανακοίνωσε την ανακάλυψη των Καναλιών που διασχίζουν τον κόκκινο πλανήτη που τελικά είναι μπλε ! Ο Άρης, λοιπόν, βρίσκεται σε αρκετά στενή παρακολούθηση με διάφορα προγράμματα από το 1995, δηλαδή πολλά, πολλά, χρόνια.
Το γεγονός ότι ο Τζιοβάνι Σκιαπαρέλι το 1877 είχε ανακαλύψει κανάλια να διασχίζουν τον Άρη κι ότι αυτά τα κανάλια υποτίθεται ότι ήταν οφθαλμαπάτες των όχι αρκετά ανεπτυγμένων τηλεσκοπίων και ήταν εκείνα τα απατηλά κανάλια που δημιούργησαν την παλιά πεποίθηση ότι ο Άρης κατοικείται και ότι είναι ένας πλανήτης που πεθαίνει μαζί με τους αρχαίους κατοίκους του. Τώρα ανακαλύπτουν παντού «κανάλια» στ’ αλήθεια, και κανείς δεν σχολιάζει το γεγονός σχετικά με τον Σκιαπαράλι … Δηλαδή, τελικά τα κανάλια υπάρχουν!
Το Mars Global Surveyor, ήδη από το 1997, έχει φωτογραφίσει κανάλια, ρέματα και κοίτες στον Άρη, μερικά μήκους αρκετών χιλιομέτρων, που αποδεικνύουν ότι είτε κατά το παρελθόν, είτε κατά περιόδους ακόμη και σήμερα, υγρό νερό κυλούσε ή κυλά στον Άρη. Αυτό το γνωρίζει η NASA από το 1995 κι έχει αρχίσει τελευταία να ανακοινώνεται ευρύτερα, ως νέο εύρημα, ενώ το έχουν εδώ και μία τριακονταετία τουλάχιστον. Από τότε μέχρι σήμερα, πρώτα ανακαλύφθηκε «διστακτικά» μία μικρή ποσότητα πάγου σε έναν Πόλο του Άρη, έπειτα και στους δύο Πόλους, έπειτα με «λίγο περισσότερο θάρρος» ανακαλύφθηκαν μεγάλες ποσότητες πάγου στους Πόλους, ίσως και στο μέγεθος μικρής παγωμένης ηπείρου, κι έπειτα ανακαλύφθηκε εξίσου «διστακτικά», στην αρχή πάγος και έπειτα νερό στο εσωτερικό του Άρη. (Ταυτόχρονα, ανακαλύπτονταν πάγος στη Σελήνη μας, ωκεανοί στην Ευρώπη του Δία, και γενικά παντού νερό σε πολλά μέρη του ηλιακού μας συστήματος. Τελικά δεν ζούσαμε σε ένα άνυδρο και τελείως νεκρό ηλιακό σύστημα όπως μας έλεγαν.
Έπειτα, ανακοινώθηκε ότι ανακαλύφθηκε ένας ολόκληρος υπόγειος ωκεανός στον Άρη, κι έπειτα ανακοινώθηκε πιο διστακτικά ότι αυτός ο ωκεανός είναι τόσο μεγάλος που αν έβγαινε στην επιφάνεια θα κάλυπτε όλον τον πλανήτη με έναν τιτάνιου πλάτους ωκεανό βάθους έντεκα μέτρων!
Τα «κανάλια» και οι κοίτες ροής που ανακαλύφθηκαν και συνεχίζουν συνέχεια να ανακαλύπτονται στην επιφάνεια του Άρη, άρχισαν να εξηγούνται με το επιχείρημα ότι το υπόγειο νερό ίσως βρίσκει σημεία εκροής στην επιφάνεια, ρέει για μια απόσταση δημιουργώντας μία κοίτη, κι έπειτα παγώνει και εξατμίζεται. Βέβαια, το πρόβλημα είναι, σύμφωνα με τις αρειανές συνθήκες που ξέρουμε, ότι μάλλον το νερό αυτό θα έπρεπε να εξατμίζεται αμέσως, η ατμόσφαιρα είναι παγωμένη και πολύ λεπτή για να μπορεί να συγκρατήσει υγρό νερό, οπότε η εξήγηση για τα κανάλια δεν είναι παρά μια υπόθεση και φυσικά μπορούμε να κάνουμε κι άλλες υποθέσεις …αν θέμε …αλλά, απ’ ό,τι φαίνεται, δε θέμε.
Μελετώντας αυτές τις φωτογραφίες, ο Σερ Άρθουρ Κλαρκ, και συζητώντας γι’ αυτές προσωπικά με πολλούς ειδικούς επιστήμονες του διαστημικού προγράμματος, βγήκε δημόσια κι έκανε την ακόλουθη δήλωση: Είμαι αρκετά πεπεισμένος ότι έχουμε ανακαλύψει ζωή στον Άρη! Υπάρχουν κάποιες εκπληκτικές φωτογραφίες από το Jet Propulsion Laboratory, που για μένα είναι ολοφάνερη και ικανοποιητικά πειστική απόδειξη για την ύπαρξη μεγάλων μορφών ζωής στον πλανήτη Άρη! Κοιτάξτε αυτές τις φωτογραφία. Δεν βλέπω καμία άλλη ερμηνεία τους…»
(«I’m fairly convinced that we have discovered life on Mars! There are some incredible photographs from the Jet Propulsion Laboratory, which to me are pretty convincing proof of the existence of large forms of life on Mars! Have a look at them. I don’t see any other interpretation…»)
Ο Σερ Άρθουρ Κλαρκ, επίσης δήλωσε: «Στο παρελθόν, το ηλιακό σύστημα απέτυχε να ικανοποιήσει τιs προσδοκίες της επιστημονικής φαντασίας μας για ζωή. Παλιά, αφότου αποκλείσαμε τη Σελήνη, υπήρχαν πολλές ελπίδες για τον Άρη, μέχρι που τα διαστημόπλοια που στείλαμε μάς απογοήτευσαν και μάς έδειξαν ότι ο Aρης είναι μια παγωμένη έρημος με λεπτότατη ατμόσφαιρα που δεν μπορεί να φιλοξενήσει τη ζωή. Λοιπόν, δεν το πιστεύω πλέον! Το -πολύ πιo εξελιγμένο τεχνολογικά- Mars Global Surveyor έχει στείλει μερικές από τιs πιο εκπληκτικές εικόνες που έχουμε λάβει ποτέ από το διάστημα. Κάποιες από αυτές δείχνουν αυτό που κάθε αμερόληπτος παρατηρητής θα συμφωνούσε ότι είναι μάζες εξωτικών θάμνων σε ένα παγωμένο τοπίο. Ακόμη πιο εντυπωσιακά είναι τα γιγάντια «γυάλινα σκουλήκια» μήκους εκατοντάδων μέτρων. Με ποια λογική αγνοούνται αυτά τα εκπληκτικά στοιχεία;…»
Η NASA αντιμετωπίζει το ζήτημα εξαιρετικό μυωπικά, ίσως καθόλου ανεξήγητα… Φυσικά και δεν έδωσε καμία εξήγηση στον Σερ Άρθουρ Κλαρκ (λες και την χρειαζόταν, αλλά να τηρούνται και τα προσχήματα) που την ζητούσε επιμόνως, για τις δενδροειδείς μορφές ζωής που ολοφάνερα φαίνονται στις εικόνες. Επίσης, η απροθυμία της NASA να αναλάβει επιστημονική πρωτοβουλία σε σχέση με υπαρκτή ζωή στον Άρη, έχει να κάνε με το απόρρητο που δεσμεύει τη NASA από την αμερικανική κυβέρνηση που, στο καταστατικό της και την υποχρεώνει να μην προχωρά σε σχόλια ή δηλώσεις και ανακοινώσεις που η αμερικανική κυβέρνηση δεν επιθυμεί να γίνουν, στα πλαίσια της παρανοϊκής «εθνικής ασφάλειας», που είναι μια λογική που τεντώνει σαν λάστιχο και συμπεριλαμβάνει τα πάντα…
«Είμαι βέβαιος ότι είστε ενήμεροι για την ακραία επικίνδυνη προοπτική ενός πολιτισμικού σοκ και μιας μεγάλης κοινωνικής σύγχυσης και αποπροσανατολισμού, που περιέχεται στην παρούσα κατάσταση, αν τα γεγονότα ανώριμα και ξαφνικά γίνουν γνωστό στο κοινό χωρίς την κατάλληλη προετοιμασία, conditioning και σχεδιασμό …» Heywood Floyd, Πρόεδρος, The Motional Council of Astronautics, 2005. Απλά πράγματα, τι να κάνουν κι αυτοί που δεν θα μπορούν να ελέγξουν τα πρόβατα στα μαντριά των θρησκειών, των πολιτικών, των χρηματιστηρίων!!!
Εσύ Σκλάβε· Σκάσε και Δούλευε.-
ΚΑΛΟΦΑΓΩΤΟΣ !
Dr. Richard Hoagland
Εκείνη την εποχή (δεκαετία του ’90) και μέχρι σήμερα ο πόλεμος ενάντια στον Dr. Richard Hoagland και τις εμπεριστατωμένες θεωρίες του, συνεχίστηκε και μεγάλωσε, μάλιστα υπήρξαν και υπάρχουν πολλοί επιστήμονες και ερευνητές που περιέργως έχουν σχεδόν αφιερώσει την καθημερινότητά τους στην ακύρωσή του. Αναφέρω τελείως ενδεικτικά τον Phil Plait, που θα έλεγε κανείς ότι είναι ο Ιαβέρης του Hoagland, που κάνει ολόκληρη σταυροφορία στο internet για να τον ακυρώσει. Ο ίδιος ο Hoagland και οι θιασώτες των θεωριών του, μεγάλωσαν την επιμονή τους και προφανώς υπέπεσαν ακόμη και σε πολλές υπερβολές σε αρκετές νέες θεωρίες τους, γεγονός που θριαμβευτικά καταδείχθηκε με σκοπό να ακυρωθούν όλες ανεξαιρέτως οι συναφείς θεωρίες τους.
Ο Richard Hoagland και άλλοι παρόμοιοι επιστημονικοί ερευνητές, δεν είναι παρά ένα μικρό δείγμα των πολύ διαφορετικών τάσεων που υπάρχουν στους επιστημονικούς ερευνητικούς κύκλους του διαστήματος (που συγκρούονται μεταξύ τους) και ο συγκεκριμένος έχει κάνει το λάθος ο άνθρωπος να συζητά ανοιχτά για τέτοια παράξενα ζητήματα και να θέλει να διερευνηθούν.
O Hoagland υπήρξε ένας από τους βασικούς εμπνευστές του προγράμματος SETI (Search for Extraterrestrial Intelligence, τη γνωστή έρευνα για την εξωγήινη νοημοσύνη με ραδιοτηλεσκόπια και αναλύσεις ραδιοσημάτων). Είναι και αυτός που πρότεινε στον Dr. Carl Sagan την ιδέα της «πλακέτας με το μήνυμα της ανθρωπότητας» που έστειλαν να χαθεί στο διάστημα με το Voyager και το Pioneer-10. Ο άνθρωπος που πρώτος έχει δημοσιοποιήσει ευρύτερα την υπόθεση με το «Πρόσωπο στον Άρη» και τις τεχνητές «κατασκευές» και «πολιτείες» του Άρη.
Υπήρξε διευθυντής του αμερικανικού διαστημικού μουσείου της NASA, επιστημονικός σύμβουλος της NASA, επιστημονικός σύμβουλος του Walter Cronkite και του CBS Νews κατά την διάρκεια των αποστολών Apollo προς τη Σελήνη, προσωπικός φίλος του Carl Sagan και του μεγάλου συγγραφέα Ε. Φ. Arthur C. Clarke. Είναι ο άνθρωπος που ενέπνευσε στον Άρθουρ Κλαρκ το φημισμένο «Οδύσσεια 2010» και ο άνθρωπος που πρώτος εστίασε την προσοχή των επιστημόνων στο μυστηριώδες φεγγάρι του Δία, Europa (Ευρώπη), και πρώτος διατύπωσε τη θεωρία ότι υπάρχουν παγωμένοι ωκεανοί στην Ευρώπη που φιλοξενούν ζωή.
«Η συναρπαστική ιδέα ότι μπορεί να υπάρχει ζωή στην Ευρώπη του Δία, προτάθηκε αρχικά από τον Richard Hoagland (σε ένα άρθρο τριάντα σελίδων) στο αστρονομικό περιοδικό Star & Sky. Αυτό το λαμπρό και ευφυές concept έχει αντιμετωπιστεί σοβαρά από έναν αριθμό αστρονόμων (και κυρίως από τον Dr. Robert Jastrow, του Ινστιτούτου Διαστημικών Μελετών της NASA) και μπορεί να παρέχει ένα από τα καλύτερα κίνητρα για την επερχόμενη αποστολή του Gallileo στον Δία» Arthur C. Clarke για τον Richard Hoagland
Από τότε ο Hoagland σχεδόν επιβεβαιώθηκε, όχι μόνο διότι ο πολύς Άρθουρ Κλαρκ ασχολήθηκε και έφτασε στο σημείο να εκπέμψει το γνωστό cult μήνυμα στην «Οδύσσειά» του «All these worlds are yours, except Europa, attempt no landings there», όχι μόνο διότι τελικά ανακαλύφθηκε ένας ολόκληρος ωκεανός στην Ευρώπη, αλλά και διότι σχεδόν όλοι οι ειδικοί επιστήμονες είναι πλέον αισιόδοξοι ότι θα ανακαλυφθεί ζωή στους ωκεανούς της Ευρώπης.
Το 1993 απονεμήθηκε στον Dr. Richard Hoagland το ζηλευτό διακεκριμένο επιστημονικό μετάλλιο International Angstrom Medal for Excellence in Science, από το Angstrom Foundation της Στοκχόλμης, για την συνεχή έρευνά του για την περιοχή Cydonia (Κυδωνία) του Άρη.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου