Κοινοποίηση

Η γενιά του Πολυτεχνείου και η δική μου μετέωρη γενιά

Της Ευαγγελίας Κοζυράκη*

Ανήκω στη γενιά που στην εφηβεία της χόρευε ξέφρενα το Thriller και είχε ίνδαλμα τον M. Jackson. Που πήγαινε σε σχολικά πάρτυ και όχι σε παιδότοπους. Που το σκαγε κρυφά από το σπίτι για να πάει σινεμά με το αγόρι ή το κορίτσι της. Που ερωτεύτηκε πλατωνικά τον καθηγητή ή την καθηγήτρια της. Που ήξερε να φλερτάρει. Που διδάχτηκε το πολυτονικό και την ορθογραφία. Που επεδίωκε την άμιλλα και την αριστεία. Που ήξερε πότε να χαίρεται, να ντρέπεται και να σέβεται. Που ανατράφηκε και από τους δύο γονείς, με πατρικό πρότυπο και μητρική στοργή. Που δεν είχε κινητό και laptop αλλά μιλούσε πρόσωπο με πρόσωπο.

Που είχε ελεύθερο χρόνο και hobbies. Που έπαιζε με τα παιδιά της γειτονιάς, που έκανε αστεία και πειράγματα χωρίς να φοβάται το bullying. Που έφαγε καμιά σφαλιάρα για να στρώσει χαρακτήρα, χωρίς να χρειάζεται να καταφύγει σε παιδοψυχολόγο. Που έβλεπε τηλεόραση το σαββατοκύριακο. Που έμαθε ότι ο κόπος αμείβεται. Που έκανε δύο μήνες διακοπές το καλοκαίρι. Που είχε πολλά όνειρα για το μέλλον και πολλές ευκαιρίες να τα πραγματοποιήσει. Που ήθελε να σπουδάσει γιατρός, δικηγόρος και μηχανικός. Που ζητούσε τα πάντα και μόχθησε να τα αποκτήσει. Που θεωρούσε αυτονόητη την ατομική πρόοδο, την οικονομική ευμάρεια και την κοινωνική ειρήνη.

Που πίστεψε λίγο πριν τα τεσσαρακοστά της γενέθλια πως τα είχε όλα καταφέρει και πως ο κόσμος της ανήκε.

Και τότε το 2010 ήταν που άρχισε η αντίστροφη μέτρηση, η σταδιακή κατάρρευση και η απομυθοποίηση των πάντων. Η λεγόμενη οικονομική κρίση έφερε τα πάνω κάτω στη γενιά μου γιατί την άφησε μετέωρη στον ιστορικό χρόνο. Στα 40 σου, έχεις ζήσει τη νεανική ορμή, έχεις μοχθήσει για την επαγγελματική σου σταδιοδρομία και στοχεύεις στην προσωπική σου ευτυχία. Είναι η καλύτερη περίοδος της ζωής σου, αφού περπάτησες διαδρομές, βρέθηκες σε αδιέξοδα, έκλεισες κύκλους, χάραξες ευθείες, έκοψες γόρδιους δεσμούς και τώρα πια Συμβαδίζεις με την Κανονικότητα. Δεν είσαι ούτε εικοσάρης να εκκινείς με φόρα, ούτε εξηντάρης να τερματίζεις σημειωτόν. Κινείσαι ακριβώς στον κανονικό ρυθμό, πάνω στη «χρυσή τομή». Και τότε είναι που ανατράπηκαν τα πάντα, αλλά κυρίως η κανονικότητα. Στέκεσαι τώρα μετέωρος στα μισά της διαδρομής και θέλεις να προχωρήσεις μπροστά, όμως η προς τα εμπρός πορεία είναι άδηλη, ενώ η προς τα πίσω αδύνατη. Τι κάνεις τότε; Πώς αντιδράς; Αρχικά δεν αντιδράς καθόλου. Βρίσκεσαι σε κατάσταση σοκ. Αλλά μετά από λίγο; Δεν μπορείς να μείνεις για πάντα μετέωρος ελπίζοντας στον από μηχανής θεό.

Ποιά είναι η λύση; Να αναβιώσεις την εφηβεία σου. Η γενιά μου, η μοσχαναθρεμμένη, η ανέμελη, η παιχνιδιάρα, η χαρούμενη, η φιλόπονη, η φιλότιμη, η ταλαντούχα, η μορφωμένη, η επιτυχημένη, η βιαίως στα 40 της καθηλωμένη στον ιστορικό χρόνο, είναι η μόνη που έχει τη δυνατότητα να αλλάξει το ζοφερό παρόν και να πλάσει το μέλλον με τα άφθαρτα πολύχρωμα υλικά της εφηβείας της. Είναι η μόνη που με τα «εφηβικά της προσόντα», μπορεί να κατανικήσει την πολύπλευρη κρίση, οικονομική, αξιακή, πολιτισμική, ηθική, και εν τέλει ισοπεδωτική. Οι μεγαλύτεροι στηρίζονται σε εμάς και οι νεότεροι παραδειγματίζονται από εμάς.

Η αίφνης στα 40 της Μετέωρη Γενιά μου, είναι αυτή που μπορεί να αφυπνίσει την κοινωνία, να επανεκκινήσει τον πολιτισμό, να ανακόψει τον αξιακό κατήφορο και να αλλάξει τον ρου της ιστορίας, αναβιώνοντας τη χρυσή της εφηβεία!  

* Η κ. Ευαγγελία Κοζυράκη είναι Δικηγόρος Αθηνών, Ειδική Επιστήμονας ΣτΚ, τέως Νομική Σύμβουλος ΥΕΘΑ.