Γράφει ο Δρ. Αυγουστίνος (Ντίνος) Αυγουστή
Συνεχίζουμε σήμερα την αναφορά στις προβοκατόρικες ενέργειες του Ραούφ Ντενκτάς και των τουρκικών παράνομων οργανώσεων στην Κύπρο, με την παράθεση μερικών ακόμα χαρακτηριστικών γεγονότων που δείχνουν ξεκάθαρα τους πραγματικούς ενόχους της αιματοχυσίας στην Μεγαλόνησο και ξεσκεπάζουν συθέμελα την αισχρή μαύρη προπαγάνδα της Άγκυρας.
Μια προπαγάνδα η οποία βρίσκει δυστυχώς συμμάχους και μεταξύ των Ελλήνων (και μάλιστα «μορφωμένων»)! Επειδή στο προηγούμενο σημείωμα μας αναφερθήκαμε σε κάποιες δηλώσεις που έκανε κατά καιρούς ο Ιχσάν Αλή, σκόπιμο είναι να τον γνωρίσουμε καλύτερα.
Ο Ιχσάν Αλή υπήρξε φωτισμένος πολιτικός, επιστήμονας-ιατρός, αγωνιστής της ελευθερίας και της ανεξαρτησίας της Κύπρου και ένας ακούραστος εργάτης και μεγάλος αγωνιστής της ειρηνικής-αρμονικής συμβιώσεως των Ε/κ (Ελλήνων Κυπρίων) και των Τ/κ (Τούρκων Κυπρίων). Όλα τα χρόνια μετά την κυπριακή ανεξαρτησία ήταν Σύμβουλος του Προέδρου Μακαρίου. Απεβίωσε στις 7 Νοεμβρίου 1978.
Ο Ιχσάν Αλή, ήταν ένας πραγματιστής πολιτικός που απέφευγε τις επιφανειακές και συνήθως ανούσιες αναλύσεις για την αναγκαιότητα συνυπάρξεως των δύο κοινοτήτων. Είχε ξεκάθαρη άποψη για τα αίτια της κυπριακής κρίσης, και είχε καταλήξει σε σαφή συμπεράσματα για τους πραγματικούς ενόχους. Κατονόμαζε την Άγκυρα ως την πληγή της συνωμοσίας κατά της Κύπρου και καθόριζε ως συνένοχο τον βρετανικό παράγοντα, ιδιαίτερα για την περίοδο αμέσως μετά την ανεξαρτησία.
Ο Ιχσάν Αλή, μετά την τραγωδία του 1974 δεν είχε αμφιταλάντευση, δισταγμό ή επιφύλαξη να καταδικάσει την τουρκική εισβολή και την κατοχή και να συντάσσεται με την ανάγκη ενός κοινού αντικατοχικού αγώνα Ε/κ και Τ/κ. Ο μεγάλος αυτός εργάτης της ειρήνης δεν μιλούσε ποτέ για επαναπροσέγγιση γιατί ποτέ δεν υπήρξε σύμφωνος με απόψεις που έβλεπαν το Κυπριακό πριν και μετά το 1974 ως το πρόβλημα που προέκυψε από διαφορές, διχογνωμίες, έριδες και συγκρούσεις Ε/κ και Τ/κ. Γι' αυτόν άλλωστε το λόγο δεν αποδεχόταν τη σύγχυση ανάμεσα σε παραχωρήσεις προς τους Τ/κ και υποχωρήσεις προς τα κατοχικά δεδομένα. Αντιθέτως, πίστευε και διακήρυσσε ανοικτά πως οι υποχωρήσεις απέναντι στις προκλητικές-διχοτομικές απαιτήσεις του Ντενκτάς και της Άγκυρας θα μονιμοποιούσαν την κατοχική παρουσία, θα ενίσχυαν τον πληρεξουσιακό ρόλο της κατοχικής ηγεσίας και θα εξουδετέρωναν για πάντα το ρόλο και την υπόσταση των Τ/κ. Τα διδάγματα από τη ζωή και τη δράση του παραμένουν επίκαιρα και οι διαπιστώσεις του απεδείχθησαν προφητικές!
Για να γίνει κατανοητό, πως αντιλαμβανόταν η ηγεσία των Τ/κ την ειρηνική συνύπαρξη με τους Ε/κ παραθέτουμε τις δηλώσεις του Τ/κ αντιπρόεδρου Δρ. Φαζίλ Κουτσιούκ (με βάση τις Συμφωνίες Ζυρίχης και Λονδίνου), αμέσως μετά τις πρώτες διακοινοτικές συγκρούσεις που προκλήθηκαν παραμονές Χριστουγέννων του 1963, ιθύνων νους των οποίων ήταν ο δολοφόνος Ραούφ Ντενκτάς. Διαβάζουμε στο διεθνή και ελληνικό τύπο: «Από τις 30 Δεκεμβρίου 1963, ο Δρ. Κουτσιούκ είχε ήδη διακηρύξει ότι «το Σύνταγμα είναι νεκρό» και ότι δεν υπήρχε πλέον προοπτική συνύπαρξης των δυο κοινοτήτων στην Κύπρο» (New York Times 30/12/1953). Σε συνέντευξη του στη Le Monde, στις 10 Ιανουαρίου 1964, προχωρά ακόμα ένα βήμα. «Θέλουμε» αναφέρει «"χωριστό κράτος". Ήδη προχωρούμε προς την κατεύθυνση της δημιουργίας χωριστής διοίκησης, έχουμε δική μας αστυνομία και τηλεπικοινωνίες. Σε ό,τι αφορά εμάς, η Κυβέρνηση του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου δεν υφίσταται πλέον». (Le Monde, 10 Iανουαρίου 1964, το απόσπασμα παρατίθεται στο βιβλίο της Στέλλας Σουλιώτη «Fettered Independence, Cyprus 1878- 1964», τ.1, σελ. 37).
Ας δούμε τώρα μερικές συνταρακτικές λεπτομέρειες από δύο ακόμα σκηνοθετημένες προβοκατόρικες ενέργειες από το μίσθαρνα όργανα της Άγκυρας και του Ντενκτάς.
Μαρτυρία της Τ/κ δασκάλας Σεβίμ Ουλφέτ
Ο Ουλούς Ουλφέτ, αδελφός της δασκάλας Σεβίμ Ουλφέτ, είχε σκοτωθεί στην Ομορφίτα στις 30 Αυγούστου 1957, μαζί με τους Μουσταφά Ερτάν, Κουμπιλάι Αλταϊλί και Ισμαήλ Μπέιογλου, από βόμβα που οι ίδιοι κατασκεύαζαν, η οποία βρέθηκε κατά τη διάρκεια επεισοδίων, της 27ης Ιανουαρίου 1958, σε κλινική, όπου συνάντησε τυχαία τον Ραούφ Ντενκτάς:
«Η κλινική είχε γεμίσει με τραυματίες και νεκρούς. Κάποια στιγμή είδα τον Ντενκτάς και του είπα: «Για όνομα του Θεού, δώσε εντολή να σταματήσουν επιτέλους αυτοί οι σκοτωμοί». Κι εκείνος μου έδωσε την εξής απάντηση: «Οι νεκροί αυτοί, μας είναι χρήσιμοι. Μ' αυτούς θα κάνουμε να ακουστεί η φωνή μας στον κόσμο». «Τότε γιατί δεν πεθαίνετε εσείς και ο δρ. Κιουτσούκ; Θα ακουστεί καλύτερα η φωνή μας, του είπα». («Αιματηρή αλήθεια», από το βιβλίο του Αρίφ Χασάν Ταχσίν, σελ 66).
«Η μπανιέρα»
Η μαρτυρία της Σεβίμ Ουλφέτ είναι χρήσιμη, για να βρει την πραγματική της εξήγηση και η φρικιαστική ιστορία της περιβόητης «μπανιέρας» των Χριστουγέννων του 1963. Για να προπαγανδίσουν, μέσω του βρετανικού τύπου σε όλο τον κόσμο, «την βαρβαρότητα των Ε/κ του αιμοβόρου Μακάριου σε πράξεις γενοκτονίας των Τ/κ», παρουσίασαν τη φωτογραφία μιας μητέρας και των τριών παιδιών της, νεκρών μέσα στα αίματα στο μπάνιο. Πρόκειται για ένα από τα πολλά σκηνοθετημένα προβοκατόρικα περιστατικά των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών και του Ραούφ Ντενκτάς στα πλαίσια της πιο ελεεινής τουρκικής προπαγάνδας. Ο άνθρωπος, που το 1963 φωτογράφισε τη φρικιαστική σκηνή και οι φωτογραφίες του έγιναν κύριο μέσο προπαγάνδας, ήταν ο Τούρκος δημοσιογράφος Αχμέτ Μπαράν.
Το 1985, ως επικεφαλής του γραφείου του τουρκικού ειδησεογραφικού πρακτορείου «Ανατονλού» στην Αθήνα, ο Αχμέτ Μπαράν αποκάλυψε στον δημοσιογράφο Κώστα Γεννάρη ότι: «Το έγκλημα είχε διαπράξει σε κατάσταση αμόκ ο Τούρκος ταγματάρχης Νιχάτ Ιλχάν, που υπηρετούσε στην ΤΟΥΡ.ΔΥ.Κ. (Τουρκική Δύναμη Κύπρου), με θύματα την σύζυγο του και τα παιδιά του. Το σπίτι του (όπου έγινε το έγκλημα) βρισκόταν στο κέντρο της τουρκικής συνοικίας, όπου ποτέ δεν έφτασε οποιοδήποτε τμήμα των ελληνοκυπριακών δυνάμεων». («Αιματηρή Αλήθεια», σελ 67 – από Κώστας Γεννάρης «Εξ Ανατoλών»). Η ίδια ακριβώς λογική Ντενκτάς του 1958, όπως την κατέγραψε ο υπηρετήσας στην Τ.Μ.Τ. Αρίφ Χασάν Ταχσίν, στο βιβλίο του Κώστα Γεννάρη, «Αυτοί οι νεκροί μας είναι χρήσιμοι»:
«Όμως, εκείνη την νύχτα με άφησε άφωνο. Χωρίς προειδοποίηση, χωρίς κανένα προϊδεασμό ο Αχμέτ μου είπε: "Ξέρεις, εκείνη την φωτογραφία με τα τρία παιδιά και την μητέρα τους δολοφονημένους μέσα στο μπάνιο, εγώ τράβηξα εκείνη την φωτογραφία". Είπε πως εκείνη την περίοδο βρισκόταν στην Κύπρο, για να καλύψει τις διακοινοτικές ταραχές του 1963.
Ένα βράδυ, όπως έπινε τον καφέ του με μερικούς φίλους σ' ένα μπαρ της τουρκικής συνοικίας της Λευκωσίας, μπήκαν δύο ένοπλοι και ζήτησαν να τους ακολουθήσει. Τον πήραν με αυτοκίνητο στο σπίτι που είχε γίνει το έγκλημα. Μόλις έφθασαν, είδε πως ο χώρος ήταν γεμάτος από άλλους ένοπλους και αξιωματικούς του τουρκικού αποσπάσματος στην Κύπρο, οι οποίοι τον διέταξαν να φωτογραφίσει το έγκλημα. Έκαμε ότι τον διέταξαν και, τότε, ένας από τους ένοπλους του ζήτησε να παραδώσει το φιλμ και να ξεχάσει ότι έκαμε και ότι είδε. Ο Αχμέτ ήθελε να μάθει τι πραγματικά είχε συμβεί και το έμαθε:
Ο πατέρας των τριών παιδιών είχε τρελαθεί. Εκτέλεσε τα παιδιά και την γυναίκα του και μετά εξαφανίστηκε. Τον απομάκρυνε ο τουρκικός στρατός, για να εμφανιστεί και πάλι μετά από 24 χρόνια να υπηρετεί κάπου βαθιά στην Ανατολία, παντρεμένος ξανά».
Ο Αχμέτ είπε στον Κώστα Γεννάρη ότι το έγκλημα ούτε καν έγινε στην Ομορφίτα, όπως διατείνεται η τουρκική προπαγάνδα. Εκτελέσθηκε σε μια περιοχή βαθιά, στην καρδιά της τουρκικής συνοικίας της Λευκωσίας, όπου οι Ε/κ δεν μπορούσαν να πλησιάσουν [...].
Ο Κώστας Γεννάρης προσθέτει στο βιβλίο του: «Ερευνώντας για το βιβλίο μου, βρήκα πολλά άλλα παρόμοια περιστατικά, που εξυπηρέτησαν τα τουρκικά συμφέροντα και τους στόχους της Άγκυρας και που η Τ.Μ.Τ. ενεργοποίησε ως την πολιτική της στην Κύπρο [...]».
Ο Αχμέτ Μπαράν ήθελε να πει σε κάποιον την αλήθεια, δεν επιθυμούσε να πεθάνει χωρίς να έχει ξεσκεπάσει εκείνη την σοβαρή αδικία σε βάρος των Ε/κ. Μίλησε στον Κώστα Γεννάρη, με την προϋπόθεση «ο Γεννάρης να μην πει τίποτε ενώ ο Μπαράν ζούσε». Αποκάλυψε την αληθινή ιστορία, μετά από τον θάνατο του Μπαράν.
Η υιοθέτηση της ελεεινής τουρκικής προπαγάνδας από τον Αθανάσιο Στριγά
Δεν είναι λίγες οι φορές που η μυθοπλασία της τουρκικής μαύρης προπαγάνδας καταβάλει έντονη προσπάθεια παραποίησης των πραγματικών γεγονότων και δημιουργίας ενοχών στους Έ/κ για ενέργειες με τις οποίες δεν είχαν ποτέ καμία απολύτως σχέση. Δυστυχώς μια όχι αμελητέα μερίδα των Ελλήνων είτε ακούσια, είτε εκούσια γίνεται εφαλτήριο στην προώθηση αυτών των σχεδίων.
Μια τέτοια κραυγαλέα περίπτωση αποτελούν οι αναφορές του Αθανάσιου Στριγά στο βιβλίο του «ΚΥΠΡΟΣ-ΑΠΟΡΡΗΤΟΣ ΦΑΚΕΛΟΣ», όπου περιγράφονται περιστατικά βιαιοτήτων με πρωταγωνιστές Ε/κ (όπως αυτό την «μπανιέρας») που αποδίδεται στον Νικόλαο Σαμψών! Πιο συγκεκριμένα στην σελίδα 56 παρουσιάζεται σχετική φωτογραφία με την περιγραφή: «Η γυναίκα του στρατιωτικού γιατρού της «ΤΟΥΡΔΥΚ» και τα τρία του παιδιά σφαγμένα μέσα στην μπανιέρα από την Πολιτοφυλακή του Σαμψών μετά την ανακατάληψη της Ομορφίτας».
Υστερόγραφο: Στους φίλους που διερωτήθηκαν ποιος είναι ο καθηγητής στον οποίο έκανα αναφορά στο προηγούμενο μου σημείωμα συνιστώ λίγη ακόμα υπομονή ... Αν χρειαστεί να είστε σίγουροι πως θα απαντήσω με ονόματα και πολλές, πολλές λεπτομέρειες ....
*Τα παραπάνω αποτελούν μικρό απόσπασμα από το ανέκδοτο βιβλίο μου.
Δρ. Αυγουστίνος (Ντίνος) Αυγουστή
Επίκουρος καθηγητής στο Τ.Ε.Ι. Λάρισας
Από το Μονάγρι Λεμεσού
Συνεχίζουμε σήμερα την αναφορά στις προβοκατόρικες ενέργειες του Ραούφ Ντενκτάς και των τουρκικών παράνομων οργανώσεων στην Κύπρο, με την παράθεση μερικών ακόμα χαρακτηριστικών γεγονότων που δείχνουν ξεκάθαρα τους πραγματικούς ενόχους της αιματοχυσίας στην Μεγαλόνησο και ξεσκεπάζουν συθέμελα την αισχρή μαύρη προπαγάνδα της Άγκυρας.
Μια προπαγάνδα η οποία βρίσκει δυστυχώς συμμάχους και μεταξύ των Ελλήνων (και μάλιστα «μορφωμένων»)! Επειδή στο προηγούμενο σημείωμα μας αναφερθήκαμε σε κάποιες δηλώσεις που έκανε κατά καιρούς ο Ιχσάν Αλή, σκόπιμο είναι να τον γνωρίσουμε καλύτερα.
Ο Ιχσάν Αλή υπήρξε φωτισμένος πολιτικός, επιστήμονας-ιατρός, αγωνιστής της ελευθερίας και της ανεξαρτησίας της Κύπρου και ένας ακούραστος εργάτης και μεγάλος αγωνιστής της ειρηνικής-αρμονικής συμβιώσεως των Ε/κ (Ελλήνων Κυπρίων) και των Τ/κ (Τούρκων Κυπρίων). Όλα τα χρόνια μετά την κυπριακή ανεξαρτησία ήταν Σύμβουλος του Προέδρου Μακαρίου. Απεβίωσε στις 7 Νοεμβρίου 1978.
Ο Ιχσάν Αλή, ήταν ένας πραγματιστής πολιτικός που απέφευγε τις επιφανειακές και συνήθως ανούσιες αναλύσεις για την αναγκαιότητα συνυπάρξεως των δύο κοινοτήτων. Είχε ξεκάθαρη άποψη για τα αίτια της κυπριακής κρίσης, και είχε καταλήξει σε σαφή συμπεράσματα για τους πραγματικούς ενόχους. Κατονόμαζε την Άγκυρα ως την πληγή της συνωμοσίας κατά της Κύπρου και καθόριζε ως συνένοχο τον βρετανικό παράγοντα, ιδιαίτερα για την περίοδο αμέσως μετά την ανεξαρτησία.
Ο Ιχσάν Αλή, μετά την τραγωδία του 1974 δεν είχε αμφιταλάντευση, δισταγμό ή επιφύλαξη να καταδικάσει την τουρκική εισβολή και την κατοχή και να συντάσσεται με την ανάγκη ενός κοινού αντικατοχικού αγώνα Ε/κ και Τ/κ. Ο μεγάλος αυτός εργάτης της ειρήνης δεν μιλούσε ποτέ για επαναπροσέγγιση γιατί ποτέ δεν υπήρξε σύμφωνος με απόψεις που έβλεπαν το Κυπριακό πριν και μετά το 1974 ως το πρόβλημα που προέκυψε από διαφορές, διχογνωμίες, έριδες και συγκρούσεις Ε/κ και Τ/κ. Γι' αυτόν άλλωστε το λόγο δεν αποδεχόταν τη σύγχυση ανάμεσα σε παραχωρήσεις προς τους Τ/κ και υποχωρήσεις προς τα κατοχικά δεδομένα. Αντιθέτως, πίστευε και διακήρυσσε ανοικτά πως οι υποχωρήσεις απέναντι στις προκλητικές-διχοτομικές απαιτήσεις του Ντενκτάς και της Άγκυρας θα μονιμοποιούσαν την κατοχική παρουσία, θα ενίσχυαν τον πληρεξουσιακό ρόλο της κατοχικής ηγεσίας και θα εξουδετέρωναν για πάντα το ρόλο και την υπόσταση των Τ/κ. Τα διδάγματα από τη ζωή και τη δράση του παραμένουν επίκαιρα και οι διαπιστώσεις του απεδείχθησαν προφητικές!
Για να γίνει κατανοητό, πως αντιλαμβανόταν η ηγεσία των Τ/κ την ειρηνική συνύπαρξη με τους Ε/κ παραθέτουμε τις δηλώσεις του Τ/κ αντιπρόεδρου Δρ. Φαζίλ Κουτσιούκ (με βάση τις Συμφωνίες Ζυρίχης και Λονδίνου), αμέσως μετά τις πρώτες διακοινοτικές συγκρούσεις που προκλήθηκαν παραμονές Χριστουγέννων του 1963, ιθύνων νους των οποίων ήταν ο δολοφόνος Ραούφ Ντενκτάς. Διαβάζουμε στο διεθνή και ελληνικό τύπο: «Από τις 30 Δεκεμβρίου 1963, ο Δρ. Κουτσιούκ είχε ήδη διακηρύξει ότι «το Σύνταγμα είναι νεκρό» και ότι δεν υπήρχε πλέον προοπτική συνύπαρξης των δυο κοινοτήτων στην Κύπρο» (New York Times 30/12/1953). Σε συνέντευξη του στη Le Monde, στις 10 Ιανουαρίου 1964, προχωρά ακόμα ένα βήμα. «Θέλουμε» αναφέρει «"χωριστό κράτος". Ήδη προχωρούμε προς την κατεύθυνση της δημιουργίας χωριστής διοίκησης, έχουμε δική μας αστυνομία και τηλεπικοινωνίες. Σε ό,τι αφορά εμάς, η Κυβέρνηση του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου δεν υφίσταται πλέον». (Le Monde, 10 Iανουαρίου 1964, το απόσπασμα παρατίθεται στο βιβλίο της Στέλλας Σουλιώτη «Fettered Independence, Cyprus 1878- 1964», τ.1, σελ. 37).
Ας δούμε τώρα μερικές συνταρακτικές λεπτομέρειες από δύο ακόμα σκηνοθετημένες προβοκατόρικες ενέργειες από το μίσθαρνα όργανα της Άγκυρας και του Ντενκτάς.
Μαρτυρία της Τ/κ δασκάλας Σεβίμ Ουλφέτ
Ο Ουλούς Ουλφέτ, αδελφός της δασκάλας Σεβίμ Ουλφέτ, είχε σκοτωθεί στην Ομορφίτα στις 30 Αυγούστου 1957, μαζί με τους Μουσταφά Ερτάν, Κουμπιλάι Αλταϊλί και Ισμαήλ Μπέιογλου, από βόμβα που οι ίδιοι κατασκεύαζαν, η οποία βρέθηκε κατά τη διάρκεια επεισοδίων, της 27ης Ιανουαρίου 1958, σε κλινική, όπου συνάντησε τυχαία τον Ραούφ Ντενκτάς:
«Η κλινική είχε γεμίσει με τραυματίες και νεκρούς. Κάποια στιγμή είδα τον Ντενκτάς και του είπα: «Για όνομα του Θεού, δώσε εντολή να σταματήσουν επιτέλους αυτοί οι σκοτωμοί». Κι εκείνος μου έδωσε την εξής απάντηση: «Οι νεκροί αυτοί, μας είναι χρήσιμοι. Μ' αυτούς θα κάνουμε να ακουστεί η φωνή μας στον κόσμο». «Τότε γιατί δεν πεθαίνετε εσείς και ο δρ. Κιουτσούκ; Θα ακουστεί καλύτερα η φωνή μας, του είπα». («Αιματηρή αλήθεια», από το βιβλίο του Αρίφ Χασάν Ταχσίν, σελ 66).
«Η μπανιέρα»
Η μαρτυρία της Σεβίμ Ουλφέτ είναι χρήσιμη, για να βρει την πραγματική της εξήγηση και η φρικιαστική ιστορία της περιβόητης «μπανιέρας» των Χριστουγέννων του 1963. Για να προπαγανδίσουν, μέσω του βρετανικού τύπου σε όλο τον κόσμο, «την βαρβαρότητα των Ε/κ του αιμοβόρου Μακάριου σε πράξεις γενοκτονίας των Τ/κ», παρουσίασαν τη φωτογραφία μιας μητέρας και των τριών παιδιών της, νεκρών μέσα στα αίματα στο μπάνιο. Πρόκειται για ένα από τα πολλά σκηνοθετημένα προβοκατόρικα περιστατικά των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών και του Ραούφ Ντενκτάς στα πλαίσια της πιο ελεεινής τουρκικής προπαγάνδας. Ο άνθρωπος, που το 1963 φωτογράφισε τη φρικιαστική σκηνή και οι φωτογραφίες του έγιναν κύριο μέσο προπαγάνδας, ήταν ο Τούρκος δημοσιογράφος Αχμέτ Μπαράν.
Το 1985, ως επικεφαλής του γραφείου του τουρκικού ειδησεογραφικού πρακτορείου «Ανατονλού» στην Αθήνα, ο Αχμέτ Μπαράν αποκάλυψε στον δημοσιογράφο Κώστα Γεννάρη ότι: «Το έγκλημα είχε διαπράξει σε κατάσταση αμόκ ο Τούρκος ταγματάρχης Νιχάτ Ιλχάν, που υπηρετούσε στην ΤΟΥΡ.ΔΥ.Κ. (Τουρκική Δύναμη Κύπρου), με θύματα την σύζυγο του και τα παιδιά του. Το σπίτι του (όπου έγινε το έγκλημα) βρισκόταν στο κέντρο της τουρκικής συνοικίας, όπου ποτέ δεν έφτασε οποιοδήποτε τμήμα των ελληνοκυπριακών δυνάμεων». («Αιματηρή Αλήθεια», σελ 67 – από Κώστας Γεννάρης «Εξ Ανατoλών»). Η ίδια ακριβώς λογική Ντενκτάς του 1958, όπως την κατέγραψε ο υπηρετήσας στην Τ.Μ.Τ. Αρίφ Χασάν Ταχσίν, στο βιβλίο του Κώστα Γεννάρη, «Αυτοί οι νεκροί μας είναι χρήσιμοι»:
«Όμως, εκείνη την νύχτα με άφησε άφωνο. Χωρίς προειδοποίηση, χωρίς κανένα προϊδεασμό ο Αχμέτ μου είπε: "Ξέρεις, εκείνη την φωτογραφία με τα τρία παιδιά και την μητέρα τους δολοφονημένους μέσα στο μπάνιο, εγώ τράβηξα εκείνη την φωτογραφία". Είπε πως εκείνη την περίοδο βρισκόταν στην Κύπρο, για να καλύψει τις διακοινοτικές ταραχές του 1963.
Ένα βράδυ, όπως έπινε τον καφέ του με μερικούς φίλους σ' ένα μπαρ της τουρκικής συνοικίας της Λευκωσίας, μπήκαν δύο ένοπλοι και ζήτησαν να τους ακολουθήσει. Τον πήραν με αυτοκίνητο στο σπίτι που είχε γίνει το έγκλημα. Μόλις έφθασαν, είδε πως ο χώρος ήταν γεμάτος από άλλους ένοπλους και αξιωματικούς του τουρκικού αποσπάσματος στην Κύπρο, οι οποίοι τον διέταξαν να φωτογραφίσει το έγκλημα. Έκαμε ότι τον διέταξαν και, τότε, ένας από τους ένοπλους του ζήτησε να παραδώσει το φιλμ και να ξεχάσει ότι έκαμε και ότι είδε. Ο Αχμέτ ήθελε να μάθει τι πραγματικά είχε συμβεί και το έμαθε:
Ο πατέρας των τριών παιδιών είχε τρελαθεί. Εκτέλεσε τα παιδιά και την γυναίκα του και μετά εξαφανίστηκε. Τον απομάκρυνε ο τουρκικός στρατός, για να εμφανιστεί και πάλι μετά από 24 χρόνια να υπηρετεί κάπου βαθιά στην Ανατολία, παντρεμένος ξανά».
Ο Αχμέτ είπε στον Κώστα Γεννάρη ότι το έγκλημα ούτε καν έγινε στην Ομορφίτα, όπως διατείνεται η τουρκική προπαγάνδα. Εκτελέσθηκε σε μια περιοχή βαθιά, στην καρδιά της τουρκικής συνοικίας της Λευκωσίας, όπου οι Ε/κ δεν μπορούσαν να πλησιάσουν [...].
Ο Κώστας Γεννάρης προσθέτει στο βιβλίο του: «Ερευνώντας για το βιβλίο μου, βρήκα πολλά άλλα παρόμοια περιστατικά, που εξυπηρέτησαν τα τουρκικά συμφέροντα και τους στόχους της Άγκυρας και που η Τ.Μ.Τ. ενεργοποίησε ως την πολιτική της στην Κύπρο [...]».
Ο Αχμέτ Μπαράν ήθελε να πει σε κάποιον την αλήθεια, δεν επιθυμούσε να πεθάνει χωρίς να έχει ξεσκεπάσει εκείνη την σοβαρή αδικία σε βάρος των Ε/κ. Μίλησε στον Κώστα Γεννάρη, με την προϋπόθεση «ο Γεννάρης να μην πει τίποτε ενώ ο Μπαράν ζούσε». Αποκάλυψε την αληθινή ιστορία, μετά από τον θάνατο του Μπαράν.
Η υιοθέτηση της ελεεινής τουρκικής προπαγάνδας από τον Αθανάσιο Στριγά
Δεν είναι λίγες οι φορές που η μυθοπλασία της τουρκικής μαύρης προπαγάνδας καταβάλει έντονη προσπάθεια παραποίησης των πραγματικών γεγονότων και δημιουργίας ενοχών στους Έ/κ για ενέργειες με τις οποίες δεν είχαν ποτέ καμία απολύτως σχέση. Δυστυχώς μια όχι αμελητέα μερίδα των Ελλήνων είτε ακούσια, είτε εκούσια γίνεται εφαλτήριο στην προώθηση αυτών των σχεδίων.
Μια τέτοια κραυγαλέα περίπτωση αποτελούν οι αναφορές του Αθανάσιου Στριγά στο βιβλίο του «ΚΥΠΡΟΣ-ΑΠΟΡΡΗΤΟΣ ΦΑΚΕΛΟΣ», όπου περιγράφονται περιστατικά βιαιοτήτων με πρωταγωνιστές Ε/κ (όπως αυτό την «μπανιέρας») που αποδίδεται στον Νικόλαο Σαμψών! Πιο συγκεκριμένα στην σελίδα 56 παρουσιάζεται σχετική φωτογραφία με την περιγραφή: «Η γυναίκα του στρατιωτικού γιατρού της «ΤΟΥΡΔΥΚ» και τα τρία του παιδιά σφαγμένα μέσα στην μπανιέρα από την Πολιτοφυλακή του Σαμψών μετά την ανακατάληψη της Ομορφίτας».
Υστερόγραφο: Στους φίλους που διερωτήθηκαν ποιος είναι ο καθηγητής στον οποίο έκανα αναφορά στο προηγούμενο μου σημείωμα συνιστώ λίγη ακόμα υπομονή ... Αν χρειαστεί να είστε σίγουροι πως θα απαντήσω με ονόματα και πολλές, πολλές λεπτομέρειες ....
*Τα παραπάνω αποτελούν μικρό απόσπασμα από το ανέκδοτο βιβλίο μου.
Δρ. Αυγουστίνος (Ντίνος) Αυγουστή
Επίκουρος καθηγητής στο Τ.Ε.Ι. Λάρισας
Από το Μονάγρι Λεμεσού
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου