Το άσπρο-μαύρο παντού κυριαρχεί… η Ιστορία όμως ποτέ δεν είναι έτσι

 

Αναγνώστης του «DP» μας έστειλε το ακόλουθο πολύ ενδιαφέρον κείμενο, ζητώντας εάν το δημοσιεύσουμε να μην αποκαλύψουμε τα στοιχεία του, κάτι το οποίο ασφαλώς σεβόμαστε:

Είναι ολοφάνερο αυτό που περιγράφει ο τίτλος τις τελευταίες ημέρες, με τον σάλο που ξεσήκωσε η ελληνική κυβέρνηση με το συνέδριο για τα εγκλήματα των ολοκληρωτικών καθεστώτων στην Εσθονία. Όπως είναι γνωστό ο Έλληνας υπουργός Δικαιοσύνης αρνήθηκε να παραστεί και δικαιολόγησε την αποχή του λέγοντας πως στο συνέδριο θα συζητηθούν τα εγκλήματα του κομμουνισμού, λες και μόνο τα κομμουνιστικά καθεστώτα διεκδικούν εγκληματικές «δάφνες».

Αφού μάλιστα η κυβέρνηση αξιοποίησε δημοσιεύματα γνωστού ρωσικού ενημερωτικού ιστχώρου που απηχεί τις θέσεις του Κρεμλίνου και έβαλε το κρατικό πρακτορείο να «περιποιηθεί» την αλήθεια, προσπάθησε να περάσει την άποψη περί αποτυχίας του συνεδρίου.

Αντίθετα με τα όσα μετέδωσε το κρατικό πρακτορείο στο συνέδριο δεν μετείχαν οκτώ μόνο χώρες, αλλά 19. Απλώς οι οκτώ ήταν αυτές που είχαν περισσότερο από άλλες νιώσει στο «πετσί» τους, επιτρέψτε μας την έκφραση, τα «κόκκινα» εγκλήματα.

Πέραν αυτών όμως κυκλοφόρησαν και κυκλοφορούν, εδώ και χρόνια, διάφορα, αναληθή, ή τουλάχιστον μη ακριβή στοιχεία σχετικά με τον «φασιστικό» παρελθόν κάποιων ευρωπαϊκών χωρών με σκοπό τη μη καταγγελία των κομμουνιστικών εγκλημάτων.

Ένα παράδειγμα είναι η Ουκρανία που ξαφνικά βαπτίστηκε από τη Ρωσία «φασιστική» γιατί στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο Ουκρανοί πολέμησαν υπέρ των Γερμανών. Αλήθεια πόσοι Σοβιετικοί πολίτες, γενικότερα και Ρώσοι, ειδικότερα, πολέμησαν επίσης υπέρ των Γερμανών στον πόλεμο;

Μήπως κάποιοι ξεχνούν τον εθελοντικό στρατό του Βλασόφ, τη διαβόητη ταξιαρχία Καμίνσκι, που με στολές των SS, ξεκλήρισε τους Πολωνούς στη Βαρσοβία το 1944, την ώρα που τα σοβιετικά στρατεύματα, απαθώς, παρακολουθούσαν στην απέναντι όχθη του ποταμού Βιστούλα; Και οι χιλιάδες, δεκάδες χιλιάδες, Ρώσοι βοηθητικοί (οι λεγόμενοι Χίβις) που δεν υπηρέτησαν ως βοηθητικοί μόνο αλλά πολλάκις έλαβαν τα όπλα κατά των συμπατριωτών τους υπέρ των Γερμανών;

Ο δε Μπαντέρα ήταν Ουκρανός εθνικιστής που επεδίωκε την ανεξαρτησία της χώρας του. Γεννημένος το 1909 στην τότε Πολωνία ανέπτυξε δράση και φυλακίστηκε πρώτα από τους Πολωνούς που κατείχαν, πριν το 1939, ουκρανικά εδάφη. Με τη γερμανική εισβολή στην ΕΣΣΔ θεώρησε πως ήρθε η ώρα ανακήρυξης της ανεξάρτητης Ουκρανίας. Έκανε λάθος και το πλήρωσε με δύο χρόνια σε γερμανικό στρατόπεδο. Οι Γερμανοί τον απελευθέρωσαν το 1944 όταν έχαναν τον πόλεμο και χρειάζονταν κάθε διαθέσιμη υποστήριξη.

Υπήρξαν Ουκρανοί, Λετονοί, Λιθουανοί, Εσθονοί στα SS; Φυσικά. Όπως υπήρχαν και Γάλλοι και Ολλανδοί, και Βέλγοι και Βρετανοί και Δανοί και Σουηδοί. Ουδείς όμως τόλμησε να κατηγορήσει τις χώρες αυτές ως «φασιστικές».

Δεν πρέπει δε να ξεχνά κανείς πως σκόπιμα ο Στάλιν προκάλεσε λιμό στην Ουκρανία, με εκατομμύρια θύματα, πως γέμισε τα γκουλάγκ με «αντιδραστικούς» από τις Βαλτικές χώρες που χάρη στην συμμαχία με τον Χίτλερ κατέλαβε, πως εξόντωσε χιλιάδες Πολωνούς μετά την ανόσια μοιρασιά με τον Χίτλερ της Πολωνία.

Η σημερινή Ρωσία έχει κάνει κάποια δειλά βήματα – διά του Κοινοβουλίου – για να αναγνωρίσει το έγκλημα στο Κατίν, την εν ψυχρώ δηλαδή δολοφονία χιλιάδων Πολωνών αιχμαλώτων αξιωματικών. Όσον αφορά τις διάφορες καταπιεσμένες σοβιετικές εθνότητες δεν ήταν παράλογο να ταχθούν υπέρ των Γερμανών. Το ρητό «ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου» βρήκε απλώς εφαρμογή.

Υπέρ των Γερμανών πολέμησαν πολλοί για ιδιοτελείς ή ιδεολογικούς λόγους. Οι Γερμανοί έκαναν εγκλήματα φρικτά. Το αυτό διέπραξαν και οι ενταγμένοι στις δυνάμεις του άνδρες από την Ουκρανία, τις Βαλτικές χώρες, την Κροατία, την Αλβανία.

Έχει αυτό σε τίποτα να κάνει με τα αντίστοιχα εγκλήματα των κομμουνιστικών καθεστώτων; Και ναι, ο Χίτλερ προκάλεσε το μεγαλύτερο έγκλημα των αιώνων, το Ολοκαύτωμα. Μήπως όμως αυτό δίνει συγχωροχάρτι στον Στάλιν, στον Μάο ή σε άλλους «ιδεαλιστές» φονιάδες;

Με την ίδια λογική και ο Χίτλερ την ιδεολογία του ακολουθούσε και μεταβλήθηκε σε ανθρωπόμορφο τέρας όπως αυτή η ανόητη ιδεολογία του επέβαλε. Το ίδιος όμως ήταν και ο Στάλιν, ακριβώς το ίδιο και τα SS δεν διέφεραν και τόσο από την NKVD. Για τις ιδεολογίες αυτές η ανθρώπινη ζωή δεν είχε καμία αξία και όλοι έπρεπε να υποτάσσονται στη μεγαλοφυΐα του «φύρερ» ή του «μεγάλου ηγέτη».