Μεγάλη προσοχή! Οι 4 λόγοι που η δίαιτά σας δεν κρατά ούτε μια εβδομάδα

Το μεγαλύτερο ποσοστό των γυναικών δεν είναι ευχαριστημένο με το σώμα του, με αποτέλεσμα να καταφεύγει σε δίαιτες. Όμως, η απώλεια βάρους δεν είναι εύκολη υπόθεση και πολλές καταλήγετε να παρατάτε τη προσπάθεια. Οι λόγοι είναι πολλοί, στο άρθρο θα διαβάσετε μερικούς από αυτούς, όπως και συμβουλές για να τους ξεπεράσετε.

Η δίαιτα των 5 ημερών: Χάνεις λίπος από την κοιλιά

Η δίαιτα που ‘μιμείται’ τη νηστεία μπορεί να μειώσει το λίπος την κοιλιά, να ενισχύσει την ανανέωση του νευρικού συστήματος, να βελτιώσει τη μνήμη μας αλλά και την πνευματική απόδοση, σύμφωνα με την πρόσφατη έρευνα που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό έντυπο ‘Cell Metabolism’.

Ισχυρό Μεταλλικό Lenovo 5.2'' FHD, 6GB/128GB, €145 Φθηνότερα

Ισχυρό Μεταλλικό Lenovo 5.2'' FHD, 6GB/128GB, €145 Φθηνότερα

 Χαρακτηριστικά:

Η Μάχη της Κρήτης 1821-1824

γράφει ο κ. Ιωάννης Δ. Παπακωνσταντίνου, (Το παρόν άρθρο πρωτοδημοσιεύθηκε κατ' αποκλειστικότητα στο ιστολόγιο Θέματα Ελληνικής Ιστορίας, και αποτελεί ειδικά προσαρμοσμένο απόσπασμα από το δίτομο έργο “Ελληνικό Έπος 1821”, συγγραφέν από τον Ιωάννη Δ. Παπακωνσταντίνου και προλογιζόμενο από τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμο Β΄.)

Μετά από ηρωϊκό αγώνα επί τρία χρόνια, το 1821-1824, κατά στρατευμάτων από τρεις ηπείρους (Ασία, Αφρική και Ευρώπη), οι Έλληνες Κρήτες κατέθεσαν τα όπλα μόνον όταν πλέον η συνέχιση τού ένοπλου αγώνα θα έθετε σε κίνδυνο την πληθυσμιακή υπεροχή τους στη Μεγαλόνησο, και μόνον αφού προηγουμένως συνέβαλαν καθοριστικά με τις τεράστιες θυσίες τους στην προάσπιση και σταθεροποίηση τής νεοφυούς Ελληνικής Πολιτείας και στη μεταστροφή των Μεγάλων Δυνάμεων υπέρ τής εμπολέμου Ελλάδος.

Φιλελληνικές “Μεγάλες Προσδοκίες” των ξένων κερδοσκόπων, 1824-1825 (μια άλλη οπτική για τα δάνεια της ανεξαρτησίας)

γράφει ο κ. Ιωάννης Δ. Παπακωνσταντίνου^{* (σε πρώτη αποκλειστική δημοσίευση στα "Θέματα Ελληνικής Ιστορίας")}

Πολλά έχουν γραφεί από πολλούς ιστορικούς για τα δύο “θαλασσοδάνεια” τής Ανεξαρτησίας. Όχι όμως αρκετά, ούτως ώστε οι πολιτικοί μας ταγοί να μπορέσουν να συνάγουν χρήσιμα συμπεράσματα για το σήμερα από τις θλιβερές δανειακές επιδόσεις τής εμπολέμου νεοφυούς Ελληνικής Πολιτείας στις διεθνείς χρηματαγορές το 1824-1825. Συνοπτικά, τρεις εβδομάδες πριν την εισβολή των αιγυπτιοαφρικανικών στρατευμάτων τού Ιμπραήμ Πασά στην Πελοπόννησο (12/2/1825), η Ελλάδα είχε ήδη (αυτο)καταστραφεί οικονομικώς αφού είχε καταστεί μία υπερχρεωμένη χώρα: Παρότι το Ελληνικό Κράτος διέθετε τότε μεγάλη ταμειακή ρευστότητα σε συναλλαγματικά διαθέσιμα, και μάλιστα σε χρυσές λίρες Αγγλίας, εντούτοις η Ελλάδα τότε, τον Φεβρουάριο 1825, ήταν μία χώρα που ήταν οικονομικώς χρεωκοπημένη, κοινωνικώς διαλυμένη και στρατιωτικώς “ανοχύρωτη” (ήδη από την 26/1/1825).

Οι ανταρτικές ομάδες στην "ουδέτερη ζώνη" και η αντιπαράθεση τους με τα Γαλλικά αποικιακά στρατεύματα της Αντάντ (1916-1917)

Ο Sarrail επιθεωρεί Γαλλικά στρατεύματα

γράφει ο Φιλίστωρ Ι.Β.Δ.
Κατά την διάρκεια της κορύφωσης του Εθνικού διχασμού μετά την αποβίβαση των Συμμαχικών στρατευμάτων στην Θεσσαλονίκη, ένα από τα ζητήματα που υπήρξε σοβαρή αιτία προστριβών μεταξύ Ελληνικής κυβέρνησης και Αντάντ ήταν οι περίφημες ανταρτικές ομάδες που δρούσαν στην περιοχή της Ηπείρου και των Γρεβενών και στην περιοχή της "ουδέτερης ζώνης". Η "ουδέτερη ζώνη αποτελούσε μια περιοχή που παρεμβαλλόταν μεταξύ του "κράτους των Αθηνών" και του "Βενιζελικού κράτους της Θεσσαλονίκης", την οποία είχε καταλάβει ο Γαλλικός στρατός, ώστε να μην οδηγηθεί η χώρα σε εμφύλιο πόλεμο.

Έγγραφα της CIA αποκαλύπτουν ότι η Σοβιετική Ένωση το 1950 υποκινούσε την δημιουργία ανεξάρτητης ενιαίας Μακεδονίας

Έγγραφα της πρώην Γιουγκοσλαβίας που έδωσε στη δημοσιότητα η CIA, δείχνουν ότι αρκετά χρόνια μετά το τέλος του Β' 'Παγκοσμίου Πολέμου η Σοβιετική κατέβαλε μεγάλες προσπάθειες γύρω από την άλυτη διαφωνία περί της πΓΔΜ, σε αντίθεση με την αδιαφορία των γιουγκοσλαβικών αρχών, όπως μετέδωσε ο Independent στην ηλεκτρονική του έκδοση στην πΓΔΜ.

Η υποψηφιότητα της ελληνικής για επίσημη γλώσσα των Η.Π.Α. μύθος ή πραγματικότητα;

γράφει ο Βασίλης Σ. Ε. Τσίχλης

Ήμουν στην πρώτη γυμνασίου όταν ένας καθηγητής είπε στην τάξη ότι για μια μόλις ψήφο η ελληνική δεν έγινε η επίσημη γλώσσα των Ηνωμένων Πολιτειών. Ακόμη θυμάμαι πόσο εντυπωσιάστηκα: για μία μόνη ψήφο η αγγλική κατέληξε να κυριαρχήσει στον κόσμο αντί της ελληνικής! Ατυχία! Προβληματίστηκα όμως, στο εξής: πόσοι Αμερικανοί τον καιρό εκείνο μιλούσαν την ελληνική; ίσως μερικές δεκάδες λόγιοι, άντε και μερικοί Έλληνες μετανάστες. Πώς θα μπορούσαν, λοιπόν, να συνεννοούνται και να συντάσσουν τους νόμους τους στην ελληνική; Σε κάθε περίπτωση, η πληροφορία ήταν τόσο ισχυρή ώστε ήθελα να την πιστέψω, όχι να τη σκεφτώ.

Πίσω από τις λέξεις κρύβονται οι προθέσεις ( Οι υποβόσκουσες ιδεολογικες σταθερές του σχεδίου προγραμμάτων του ΙΕΠ για την Ιστορία στην υποχρεωτική εκπαίδευση)

γράφει ο ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΚΑΤΣΙΜΑΝΗΣ, Docteur d’ Etat ès Lettres (Paris-Sorbonne) Επίκ. .Καθηγητής Φιλοσοφίας του Παν/μίου Αθηνών, Επ. Σύμβουλος / τ. Αντιπρόεδρος  του Π.Ι. ( www.kkatsimanis.gr)

Το άρθρο αυτό περιορίζεται και επικεντρώνεται στο θεωρητικό πλαίσιο του Σχεδίου Προγραμμάτων Σπουδών για το μάθημα της Ιστορίας στην υποχρεωτική εκπαίδευση. Σκοπός του είναι, στο πλαίσιο της διαβούλευσης: α) να ερευνήσει τις υφέρπουσες ιδεολογικές «σταθερές» που θα κατευθύνουν μελλοντικά τη συγγραφή των διδακτικών εγχειριδίων ιστορίας, καθώς και την παραγωγή του πρόσθετου συναφούς υλικού και β) να βοηθήσει όσους θα εγκύψουν με κριτικό βλέμμα σε αυτά όλα, προκειμένου  τα επίμαχα σημεία που ενδεχομένως θα εντοπιστούν να αποδοθούν στους βαθύτερους, δηλαδή στους θεωρητικούς γενεσιουργούς  παράγοντές τους.

Αφοί Μανάκια: οι πρωτοπόροι κινηματογραφιστές & φωτογράφοι των Βαλκανίων

Κυκλοφορεί αυτές τις μέρες το βιβλίο-λεύκωμα του Αλέξανδρου Τζιόλα με γενικό τίτλο : «Η Ιστορία με τον φακό του Γιάννη & του Μίλτου ΜΑΝΑΚΙΑ» και με υπότιτλο : ΙΩΑΝΝΙΝΑ-ΠΙΝΔΟΣ-ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ-ΓΡΕΒΕΝΑ-ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ, διαστάσεων σελίδας 27x32 εκατ. Ο συγγραφέας χαρακτηρίζει εξ αρχής την έκδοση ‘‘Συλλεκτική’’ καθότι, όπως φαίνεται, αφορά σε μία συλλογή φωτογραφιών & εικόνων από το έργο των πρωτοπόρων κινηματογραφιστών των Βαλκανίων και δεν προβλέπει να κάνει άλλη έκδοση. Είναι γεγονός ότι πέρασαν αρκετά χρόνια από την τελευταία έκδοση, αφιερωμένη στους αδελφούς Μανάκια και αν ενθυμούμαι καλά η τελευταία έκδοση, αφιερωμένη στο έργο τους, έγινε το 1997 την χρονιά «Θεσσαλονίκη : Πολιτιστική Πρωτεύουσα», η οποία έχει ήδη εξαντληθεί.

Η απελευθέρωση της Παραμυθιάς και το παραμύθι της γενοκτονίας των τσάμηδων (27 Ιουνίου 1944)

 Γράφει : ο Γιώργος Γκορέζης*

             
Στη διάρκεια της κατοχής ο λαός της Θεσπρωτίας αντέδρασε δυναμικά κατά του κατακτητή και των Μουσουλμάνων Τσάμηδων. Από την Πάργα μέχρι τα Γιάννενα, και από το Καλαμά μέχρι τη Πρέβεζα σκληροτράχηλοι πολεμιστές, όπως ο Νίκου, ο Γεωργίου, ο Μπαλούμης, ο Τσίτσος, έστησαν τα λημέρια τους και έγιναν ο τιμωρός κάθε προδότη, δολοφόνου, ή εκβιαστή. Θρυλικές έμειναν οι μάχες των ομάδων Νίκου και Μπαλούμη στα υψώματα Σπαθαράτι με Ιταλούς και Μουσουλμάνους Τσάμηδες, στις οποίες οι τελευταίοι κατατροπώθηκαν.

Μια επιστολή στην εφημερίδα "Καθημερινή" που δεν δημοσιεύτηκε (με αφορμή τον θάνατο του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη)

του Πέτρου Μακρή - Στάϊκου
Εφημερίδα Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Ενταύθα

Κύριε Διευθυντά,

          Η πρόσφατη εκδήμηση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, μου έφερε στο νου, μεταξύ άλλων, και μια άγνωστη πολιτική ιστορία του 1985.

Το σπίτι και το εκκλησάκι του Κανάρη στην Κυψέλη

του Ιωάννη Μιχαήλ

“Canaris! Nous t’ avons oublie’

…Ta gloire est dans la nuit”

Victor Hugo

(«Κανάρη! Σε λησμονήσαμε

… Η δόξα σου νυχτώθηκε»)

μτφ. Κ. Παλαμά

Για τον Κωνσταντίνο Κανάρη (1794 - 1877) έχουν γραφεί πολλά και συνάμα τόσο… λίγα, λαμβανομένων υπόψη της απήχησης, της διατοπικότητας και διαχρονικότητας του συγκεκριμένου ιστορικού Προσώπου. Υπενθυμίζεται ότι ο «μεταπολεμικός» Κανάρης από το έτος 1853 διέμενε με τη σύζυγό του Δέσποινα σε οικία εντός κτήματος στην περιοχή της Κυψέλης.

Η τραγική ιστορία των αιχμαλώτων του Ε.Σ. στην Αλβανία μετά τον εμφύλιο και η τελική απελευθέρωση τους 7 χρόνια μετά (24 Αυγούστου 1956)

γράφει ο κ. Κωστής Χριστοδούλου

Μία από τις πιο άγνωστες και μαύρες ιστορίες του εμφυλίου είναι το κεφάλαιο που έκλεισε ακριβώς επτά χρόνια μετά την ολοκλήρωση του. Αφορά τις συνθήκες σκλαβιάς που έζησαν οι όμηροι που πήραν μαζί τους κατά την άτακτη υποχώρηση τους στην Αλβανία μετά την ήττα στον Γράμμο οι δυνάμεις του ΔΣΕ. Ένα μείγμα από αιχμαλώτους του τακτικού στρατού, ανδρών και γυναικών από γύρω χωριά αλλά και ανθρώπων που ακολούθησαν τις δυνάμεις του ΔΣΕ και πίστεψαν ότι στην γειτονική χώρα θα ζήσουν την ζωή που ονειρεύτηκαν σε μία σοσιαλιστική χώρα και τελικά αναγκάστηκαν να δουλεύουν κάτω από άθλιες συνθήκες σχεδόν σαν αιχμάλωτοι πολέμου.

Η εξωτερική πολιτική της δικτατορίας του Παγκάλου (1925-1926)

Θεόδωρος Πάγκαλος

γράφει ο ταγματάρχης πεζικού κ. Ανέστης Ανέστης
ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Το πρώτο τέταρτο του 20ού αιώνα, η υπάρχουσα τότε γενιά σφράγισε με τη ζωή και το πάθος την επέκταση του Ελληνικού κράτους έχοντας ως όραμα την Μεγάλη Ιδέα. Ο Θεόδωρος Πάγκαλος αποτελεί έναν από τους πιο διακεκριμένους εκπροσώπους αυτής της γενιάς. Οργανωτικός νους της Επανάστασης στο Γουδί (1909), κορυφαίος επιτελικός της εξόρμησης του 1912-1913 και της νίκης στο Μακεδονικό μέτωπο (1918), γενικός επιτελάρχης της λαμπρής περιόδου της μικρασιατικής εκστρατείας, ο Πάγκαλος ξεχώρισε τις τραγικές ώρες της Μικρασιατικής Καταστροφής δημιουργώντας την περίφημη «ΣΤΡΑΤΙΑ ΤΟΥ ΕΒΡΟΥ», ανασυγκροτώντας τον ηττημένο στρατό και επιβάλλοντας μια έντιμη ειρήνη.