Φιλελληνικές “Μεγάλες Προσδοκίες” των ξένων κερδοσκόπων, 1824-1825 (μια άλλη οπτική για τα δάνεια της ανεξαρτησίας)

γράφει ο κ. Ιωάννης Δ. Παπακωνσταντίνου^{* (σε πρώτη αποκλειστική δημοσίευση στα "Θέματα Ελληνικής Ιστορίας")}

Πολλά έχουν γραφεί από πολλούς ιστορικούς για τα δύο “θαλασσοδάνεια” τής Ανεξαρτησίας. Όχι όμως αρκετά, ούτως ώστε οι πολιτικοί μας ταγοί να μπορέσουν να συνάγουν χρήσιμα συμπεράσματα για το σήμερα από τις θλιβερές δανειακές επιδόσεις τής εμπολέμου νεοφυούς Ελληνικής Πολιτείας στις διεθνείς χρηματαγορές το 1824-1825. Συνοπτικά, τρεις εβδομάδες πριν την εισβολή των αιγυπτιοαφρικανικών στρατευμάτων τού Ιμπραήμ Πασά στην Πελοπόννησο (12/2/1825), η Ελλάδα είχε ήδη (αυτο)καταστραφεί οικονομικώς αφού είχε καταστεί μία υπερχρεωμένη χώρα: Παρότι το Ελληνικό Κράτος διέθετε τότε μεγάλη ταμειακή ρευστότητα σε συναλλαγματικά διαθέσιμα, και μάλιστα σε χρυσές λίρες Αγγλίας, εντούτοις η Ελλάδα τότε, τον Φεβρουάριο 1825, ήταν μία χώρα που ήταν οικονομικώς χρεωκοπημένη, κοινωνικώς διαλυμένη και στρατιωτικώς “ανοχύρωτη” (ήδη από την 26/1/1825).

Οι ανταρτικές ομάδες στην "ουδέτερη ζώνη" και η αντιπαράθεση τους με τα Γαλλικά αποικιακά στρατεύματα της Αντάντ (1916-1917)

Ο Sarrail επιθεωρεί Γαλλικά στρατεύματα

γράφει ο Φιλίστωρ Ι.Β.Δ.
Κατά την διάρκεια της κορύφωσης του Εθνικού διχασμού μετά την αποβίβαση των Συμμαχικών στρατευμάτων στην Θεσσαλονίκη, ένα από τα ζητήματα που υπήρξε σοβαρή αιτία προστριβών μεταξύ Ελληνικής κυβέρνησης και Αντάντ ήταν οι περίφημες ανταρτικές ομάδες που δρούσαν στην περιοχή της Ηπείρου και των Γρεβενών και στην περιοχή της "ουδέτερης ζώνης". Η "ουδέτερη ζώνη αποτελούσε μια περιοχή που παρεμβαλλόταν μεταξύ του "κράτους των Αθηνών" και του "Βενιζελικού κράτους της Θεσσαλονίκης", την οποία είχε καταλάβει ο Γαλλικός στρατός, ώστε να μην οδηγηθεί η χώρα σε εμφύλιο πόλεμο.

Έγγραφα της CIA αποκαλύπτουν ότι η Σοβιετική Ένωση το 1950 υποκινούσε την δημιουργία ανεξάρτητης ενιαίας Μακεδονίας

Έγγραφα της πρώην Γιουγκοσλαβίας που έδωσε στη δημοσιότητα η CIA, δείχνουν ότι αρκετά χρόνια μετά το τέλος του Β' 'Παγκοσμίου Πολέμου η Σοβιετική κατέβαλε μεγάλες προσπάθειες γύρω από την άλυτη διαφωνία περί της πΓΔΜ, σε αντίθεση με την αδιαφορία των γιουγκοσλαβικών αρχών, όπως μετέδωσε ο Independent στην ηλεκτρονική του έκδοση στην πΓΔΜ.

Η υποψηφιότητα της ελληνικής για επίσημη γλώσσα των Η.Π.Α. μύθος ή πραγματικότητα;

γράφει ο Βασίλης Σ. Ε. Τσίχλης

Ήμουν στην πρώτη γυμνασίου όταν ένας καθηγητής είπε στην τάξη ότι για μια μόλις ψήφο η ελληνική δεν έγινε η επίσημη γλώσσα των Ηνωμένων Πολιτειών. Ακόμη θυμάμαι πόσο εντυπωσιάστηκα: για μία μόνη ψήφο η αγγλική κατέληξε να κυριαρχήσει στον κόσμο αντί της ελληνικής! Ατυχία! Προβληματίστηκα όμως, στο εξής: πόσοι Αμερικανοί τον καιρό εκείνο μιλούσαν την ελληνική; ίσως μερικές δεκάδες λόγιοι, άντε και μερικοί Έλληνες μετανάστες. Πώς θα μπορούσαν, λοιπόν, να συνεννοούνται και να συντάσσουν τους νόμους τους στην ελληνική; Σε κάθε περίπτωση, η πληροφορία ήταν τόσο ισχυρή ώστε ήθελα να την πιστέψω, όχι να τη σκεφτώ.

Αφοί Μανάκια: οι πρωτοπόροι κινηματογραφιστές & φωτογράφοι των Βαλκανίων

Κυκλοφορεί αυτές τις μέρες το βιβλίο-λεύκωμα του Αλέξανδρου Τζιόλα με γενικό τίτλο : «Η Ιστορία με τον φακό του Γιάννη & του Μίλτου ΜΑΝΑΚΙΑ» και με υπότιτλο : ΙΩΑΝΝΙΝΑ-ΠΙΝΔΟΣ-ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ-ΓΡΕΒΕΝΑ-ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ, διαστάσεων σελίδας 27x32 εκατ. Ο συγγραφέας χαρακτηρίζει εξ αρχής την έκδοση ‘‘Συλλεκτική’’ καθότι, όπως φαίνεται, αφορά σε μία συλλογή φωτογραφιών & εικόνων από το έργο των πρωτοπόρων κινηματογραφιστών των Βαλκανίων και δεν προβλέπει να κάνει άλλη έκδοση. Είναι γεγονός ότι πέρασαν αρκετά χρόνια από την τελευταία έκδοση, αφιερωμένη στους αδελφούς Μανάκια και αν ενθυμούμαι καλά η τελευταία έκδοση, αφιερωμένη στο έργο τους, έγινε το 1997 την χρονιά «Θεσσαλονίκη : Πολιτιστική Πρωτεύουσα», η οποία έχει ήδη εξαντληθεί.

Η απελευθέρωση της Παραμυθιάς και το παραμύθι της γενοκτονίας των τσάμηδων (27 Ιουνίου 1944)

 Γράφει : ο Γιώργος Γκορέζης*

             
Στη διάρκεια της κατοχής ο λαός της Θεσπρωτίας αντέδρασε δυναμικά κατά του κατακτητή και των Μουσουλμάνων Τσάμηδων. Από την Πάργα μέχρι τα Γιάννενα, και από το Καλαμά μέχρι τη Πρέβεζα σκληροτράχηλοι πολεμιστές, όπως ο Νίκου, ο Γεωργίου, ο Μπαλούμης, ο Τσίτσος, έστησαν τα λημέρια τους και έγιναν ο τιμωρός κάθε προδότη, δολοφόνου, ή εκβιαστή. Θρυλικές έμειναν οι μάχες των ομάδων Νίκου και Μπαλούμη στα υψώματα Σπαθαράτι με Ιταλούς και Μουσουλμάνους Τσάμηδες, στις οποίες οι τελευταίοι κατατροπώθηκαν.

Μια επιστολή στην εφημερίδα "Καθημερινή" που δεν δημοσιεύτηκε (με αφορμή τον θάνατο του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη)

του Πέτρου Μακρή - Στάϊκου
Εφημερίδα Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Ενταύθα

Κύριε Διευθυντά,

          Η πρόσφατη εκδήμηση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, μου έφερε στο νου, μεταξύ άλλων, και μια άγνωστη πολιτική ιστορία του 1985.

Το σπίτι και το εκκλησάκι του Κανάρη στην Κυψέλη

του Ιωάννη Μιχαήλ

“Canaris! Nous t’ avons oublie’

…Ta gloire est dans la nuit”

Victor Hugo

(«Κανάρη! Σε λησμονήσαμε

… Η δόξα σου νυχτώθηκε»)

μτφ. Κ. Παλαμά

Για τον Κωνσταντίνο Κανάρη (1794 - 1877) έχουν γραφεί πολλά και συνάμα τόσο… λίγα, λαμβανομένων υπόψη της απήχησης, της διατοπικότητας και διαχρονικότητας του συγκεκριμένου ιστορικού Προσώπου. Υπενθυμίζεται ότι ο «μεταπολεμικός» Κανάρης από το έτος 1853 διέμενε με τη σύζυγό του Δέσποινα σε οικία εντός κτήματος στην περιοχή της Κυψέλης.

Η τραγική ιστορία των αιχμαλώτων του Ε.Σ. στην Αλβανία μετά τον εμφύλιο και η τελική απελευθέρωση τους 7 χρόνια μετά (24 Αυγούστου 1956)

γράφει ο κ. Κωστής Χριστοδούλου

Μία από τις πιο άγνωστες και μαύρες ιστορίες του εμφυλίου είναι το κεφάλαιο που έκλεισε ακριβώς επτά χρόνια μετά την ολοκλήρωση του. Αφορά τις συνθήκες σκλαβιάς που έζησαν οι όμηροι που πήραν μαζί τους κατά την άτακτη υποχώρηση τους στην Αλβανία μετά την ήττα στον Γράμμο οι δυνάμεις του ΔΣΕ. Ένα μείγμα από αιχμαλώτους του τακτικού στρατού, ανδρών και γυναικών από γύρω χωριά αλλά και ανθρώπων που ακολούθησαν τις δυνάμεις του ΔΣΕ και πίστεψαν ότι στην γειτονική χώρα θα ζήσουν την ζωή που ονειρεύτηκαν σε μία σοσιαλιστική χώρα και τελικά αναγκάστηκαν να δουλεύουν κάτω από άθλιες συνθήκες σχεδόν σαν αιχμάλωτοι πολέμου.

Η εξωτερική πολιτική της δικτατορίας του Παγκάλου (1925-1926)

Θεόδωρος Πάγκαλος

γράφει ο ταγματάρχης πεζικού κ. Ανέστης Ανέστης
ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Το πρώτο τέταρτο του 20ού αιώνα, η υπάρχουσα τότε γενιά σφράγισε με τη ζωή και το πάθος την επέκταση του Ελληνικού κράτους έχοντας ως όραμα την Μεγάλη Ιδέα. Ο Θεόδωρος Πάγκαλος αποτελεί έναν από τους πιο διακεκριμένους εκπροσώπους αυτής της γενιάς. Οργανωτικός νους της Επανάστασης στο Γουδί (1909), κορυφαίος επιτελικός της εξόρμησης του 1912-1913 και της νίκης στο Μακεδονικό μέτωπο (1918), γενικός επιτελάρχης της λαμπρής περιόδου της μικρασιατικής εκστρατείας, ο Πάγκαλος ξεχώρισε τις τραγικές ώρες της Μικρασιατικής Καταστροφής δημιουργώντας την περίφημη «ΣΤΡΑΤΙΑ ΤΟΥ ΕΒΡΟΥ», ανασυγκροτώντας τον ηττημένο στρατό και επιβάλλοντας μια έντιμη ειρήνη.

Ἡ Ναυμαχία τοῦ Γέροντα – 28 Αὐγούστου 1822

Ἡ Ναυμαχία τοῦ Γέροντα – 28 Αὐγούστου 1822

 

 

Ἡ ναυμαχία αὐτὴ ἦταν ἡ μεγαλύτερη της Ἑλληνικῆς Ἐπανάστασης τοῦ 1821 καὶ ἔλαβαν μέρος 100 Τουρκικά, Αἰγυπτιακά, Ἀλγερινὰ καὶ Τυνησιακὰ πλοῖα ἐναντίον 75 περίπου Ἑλληνικῶν πλοίων. Ὁ Ἰσλαμικὸς στόλος συνετρίβη καὶ μάλιστα συνελήφθη αἰχμάλωτος ὁ ναύαρχος τῆς Τυνησίας.

Ομολογία Ερντογάν ότι οι Τούρκοι του δεν… κατάγονται από τα πέριξ

 

Η μάχη του Μαντζικέρτ, το 1071, αποτέλεσε την αρχή του τέλους της βυζαντινής κυριαρχίας στη Μικρά Ασία. Η ήττα του στρατού του αυτοκράτορα Ρωμανού Δ’ Διογένη από τους Σελτζούκους άνοιξε τον δρόμο στην τουρκική κατάκτηση. Φυσικά οι σύγχρονοι Τούρκοι δεν θα μπορούσαν να μην εορτάσουν μια τέτοια επέτειο. Ο ίδιος ο Τούρκος πρόεδρος Ερντογάν παραβρέθηκε σε ειδική τελετή για τους εορτασμούς της 946ης επετείου της μάχης.

Ασιατική Μεσόγειος, Μεσογειακή Ασία, υδρίτες …η Ιστορία σαν φάρσα;

 

Εβδομήντα δύο (72) χρόνια μετά τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου η παγκόσμια κοινότητα βρίσκεται ακόμη μία φορά στη δίνη μίας αυξανόμενης αναταραχής. Μία αναταραχή η οποία σχετίζεται αδιαμφισβήτητα με τη διεκδίκηση των παγκόσμιων πλουτοπαραγωγικών πόρων, κυρίως δε, των ορυκτών πόρων.

Σωτήρης Ν. Καμενόπουλος Διδάκτωρ Πολυτεχνείου Κρήτης Σχολή Μηχανικών Ορυκτών Πόρων

Η κάτωθι, ενδεικτική και μη αποκλειστική/μη εξαντλητική, λίστα παραγόντων κρίνεται σημαντική στη συνδιαμόρφωση της υφιστάμενης αυξανόμενης παγκόσμιας αναταραχής:

Η εθνοκάθαρση των Ελλήνων της Μαύρης θάλασσας από τον Στάλιν

 

Το συγκεκριμένο αρχείο το οποίο θα παρουσιάσω αφορά στον εκτοπισμό των Ελλήνων της Μαύρης Θάλασσα, φέρει τίτλο «Περί του εκτοπισμού των ελλήνων πολιτών, των πρώην ελλήνων πολιτών, οι οποίοι δεν φέρουν τη σήμερον την ελληνική υπηκοότητα και περί των πρώην ελλήνων πολιτών οι οποίοι έλαβαν τη σοβιετική υπηκοότητα».

Γράφει ο Μιχάλης Πάτσης (συγγραφέας, διδάκτωρ Φιλοσοφίας)*

Το άσπρο-μαύρο παντού κυριαρχεί… η Ιστορία όμως ποτέ δεν είναι έτσι

 

Αναγνώστης του «DP» μας έστειλε το ακόλουθο πολύ ενδιαφέρον κείμενο, ζητώντας εάν το δημοσιεύσουμε να μην αποκαλύψουμε τα στοιχεία του, κάτι το οποίο ασφαλώς σεβόμαστε:

Είναι ολοφάνερο αυτό που περιγράφει ο τίτλος τις τελευταίες ημέρες, με τον σάλο που ξεσήκωσε η ελληνική κυβέρνηση με το συνέδριο για τα εγκλήματα των ολοκληρωτικών καθεστώτων στην Εσθονία. Όπως είναι γνωστό ο Έλληνας υπουργός Δικαιοσύνης αρνήθηκε να παραστεί και δικαιολόγησε την αποχή του λέγοντας πως στο συνέδριο θα συζητηθούν τα εγκλήματα του κομμουνισμού, λες και μόνο τα κομμουνιστικά καθεστώτα διεκδικούν εγκληματικές «δάφνες».

Το βρώμικο μυστικό της Ιστορίας… η “λεγεώνα των ξένων” των Ναζί!

Μια πραγματικότητα που συστηματικά αποσιωπάται και δεν αφορά μόνο ρωσοφοβικούς Εσθονούς ή Λετονούς, όπως ισχυρίζονται κάποιοι που εξετάζουν την ιστορία με ιδεοληπτικές παρωπίδες, δεξιές ή αριστερές.

Tου Βασίλη Στοϊλόπουλου

Η Τουρκία γιόρτασε την 946η επέτειο της νίκης των Σελτζούκων κατά των Βυζαντινών

Η Τουρκία γιόρτασε την 946η επέτειο της νίκης των Σελτζούκων κατά των Βυζαντινών 

 

Μετά τους Βουλγάρους που γιόρτασαν τη νίκη τους κατά των Βυζαντινών στη μάχη του Αχελώου, τώρα και οι Τούρκοι γιορτάζουν τη νίκη των Σελτζούκων Τούρκων κατά του στρατού του Βυζαντίου στη μάχη του Μαντζικέρτ (σήμερα ονομάζεται Μαλαζγκίρτ) που έλαβε χώρα στις 26 Αυγούστου του 1071.

Σαν σήμερα πέθανε ο τρόμος των Τούρκων Ναύαρχος Π. Κουντουριώτης!

Υδραίος στρατιωτικός και πολιτικός, ήρωας των Βαλκανικών Πολέμων (1912-1913) και πρώτος Πρόεδρος της Β’ Ελληνικής Δημοκρατίας. Ο Παύλος Κουντουριώτης, γόνος της ονομαστής φαμίλιας των Κουντουριώτηδων, γεννήθηκε στην Ύδρα στις 9 Απριλίου 1855. Ήταν γιος του πρόξενου της Μάλτας, Θεόδωρου Κουντουριώτη (1824 – 1870) και της Λουκίας Νεγρεπόντη (1831 – 1875) και εγγονός του καραβοκύρη και πολιτικού Γεωργίου Κουντουριώτη (1782- 1858).

Κύπρος 1974 : Ελάχιστα γνωστή είναι στο ευρύ κοινό η δράση των ελληνοκυπριακών και των τουρκικών αρμάτων μάχης που διεξήχθη κατά την τουρκική εισβολή.

Γράφει ο Κωνσταντίνος Αλεξ. Δημητριάδης

Σύμφωνα με την έρευνά μου, η 23 ΕΜΑ διέθετε 32 άρματα μάχης Τ-34/85 αγορασμένα από την Ρωσία μέσω Αιγύπτου. Η Επιλαρχία διέθετε δύο Ίλες των 16 αρμάτων η κάθε μία και κάθε Ίλη ήταν χωρισμένη σε 3 ουλαμούς των 5 αρμάτων συν το άρμα του Διοικητή Ίλης. Ήδη πριν τον πόλεμο, η 23 ΕΜΑ είχε αποσπάσει από την 2η Ίλη της, 8 άρματα, 3 στην Αμμόχωστο ( Ι ΑΤΔ ) και 5 στην Κερύνεια (251 ΤΠ).

Οι πραγματικοί ένοχοι της αιματοχυσίας στην Κύπρο: Η μαύρη προπαγάνδα της Τουρκίας στο νησί

 

 

Γράφει ο Δρ. Αυγουστίνος (Ντίνος) Αυγουστή
Συνεχίζουμε σήμερα την αναφορά στις προβοκατόρικες ενέργειες του Ραούφ Ντενκτάς και των τουρκικών παράνομων οργανώσεων στην Κύπρο, με την παράθεση μερικών ακόμα χαρακτηριστικών γεγονότων που δείχνουν ξεκάθαρα τους πραγματικούς ενόχους της αιματοχυσίας στην Μεγαλόνησο και ξεσκεπάζουν συθέμελα την αισχρή μαύρη προπαγάνδα της Άγκυρας.
Μια προπαγάνδα η οποία βρίσκει δυστυχώς συμμάχους και μεταξύ των Ελλήνων (και μάλιστα «μορφωμένων»)! Επειδή στο προηγούμενο σημείωμα μας αναφερθήκαμε σε κάποιες δηλώσεις που έκανε κατά καιρούς ο Ιχσάν Αλή, σκόπιμο είναι να τον γνωρίσουμε καλύτερα.