Η εξωτερική πολιτική της δικτατορίας του Παγκάλου (1925-1926)
Το πρώτο τέταρτο του 20ού αιώνα,
η υπάρχουσα τότε γενιά σφράγισε με τη ζωή και το πάθος την επέκταση του
Ελληνικού κράτους έχοντας ως όραμα την Μεγάλη Ιδέα. Ο Θεόδωρος Πάγκαλος
αποτελεί έναν από τους πιο διακεκριμένους εκπροσώπους αυτής της γενιάς.
Οργανωτικός νους της Επανάστασης στο Γουδί (1909), κορυφαίος επιτελικός
της εξόρμησης του 1912-1913 και της νίκης στο Μακεδονικό μέτωπο (1918),
γενικός επιτελάρχης της λαμπρής περιόδου της μικρασιατικής εκστρατείας,
ο Πάγκαλος ξεχώρισε τις τραγικές ώρες της Μικρασιατικής Καταστροφής
δημιουργώντας την περίφημη «ΣΤΡΑΤΙΑ ΤΟΥ ΕΒΡΟΥ», ανασυγκροτώντας τον
ηττημένο στρατό και επιβάλλοντας μια έντιμη ειρήνη.


Το
νέο βιβλίο του Γιάνη Βαρουφάκη, των 540 σελίδων και προς το παρόν μόνο
στα αγγλικά, αποτελεί συγκλονιστική ανάλυση των λεπτομερειών της εν
ψυχρώ δολοφονίας της Ελλάδας από τους Ευρωπαίους εταίρους της.
Αναμφισβήτητα, πολλά από τα αδιανόητα μαρτύρια, που επιβλήθηκαν στη
μικρή ευρωπαϊκή χώρα των 10 εκατομμυρίων κατοίκων, καθώς και η κεντρική
ερμηνεία της επιλογής της, ως Ιφιγένειας, ήταν αρκούντως γνωστά, και
μάλιστα από την αρχή του ελληνικού δράματος, σε όσους φυσικά ήθελαν να
τα γνωρίζουν[1].










